Enn meira um kannanir

Rakst nýlega á þessa könnun og ákvað að deila henni með ykkur. Áhuginn fyrir könnunum er óslökkvandi hérna og kannski getur hún hjálpað einhverjum að glöggvað sig á afstöðu sinni hvað varðar val á næsta forseta Bandaríkjanna, þegar Gallup gerir næstu könnun. Það era að segja, hafi hann ekki tíma til að kynna sér málefnastöðu frambjóðendanna.

Könnunin var gerð af Gallup og kynnt síðastliðinn nóvember. Spurt var um andlega heilsu viðkomandi. Gefinn var kostur á þremur svörum: Mjög góð - góð - sæmileg/slæm. Í ljós kom að 58% republikana töldu sig búa við mjög góða andlega heilsu á meðan aðeins 38% demókrata gátu sagt það sama. Óháðir voru þarna á milli. Helmingi færri republikanar en demókratar voru í flokknum sæmileg/slæm.Nú gæti einhver sagt að þessir ríku repúblikanar hefðu það svo gott að þeir þyrftu ekki að hafa áhyggjur út af hlutunum. En þegar leiðrétt var fyrir tekjum kom í ljós að munurinn hélt sér. Sama má segja þegar leiðrétt var fyrir menntun, aldri og kyni. Jafnvel þegar kom að kirkjusókn (já, demókratar sækja líka kirkjur) hélst munurinn. Óháðir héldu stöðu sinni þarna á milli.

  

Gallup er aldeilis kjaftstopp yfir niðurstöðunum. Láta sér helst detta í hug að annað hvort sé það, að vera republikani, leiði til betri andlegrar heilsu eða að gott andlegt ástand geri að verkum að fólk kýs frekar Republikanaflokkinn. Geðlæknirinn, Dr. Rossiter, sem skrifað hefur bók um liberalisma (þ.e. frjálshyggju, þótt þeir kjósi núna að kalla sig framsækna (progressive)) telur að fyrirbærið sé per se ákveðin tegund af andlegum sjúkdómi. Hann segir liberalisma byggja allt sitt á veikleika og minnimáttarkennd; byggja á ímynd fórnarlambsins,  gera sífeldar kröfur um eftirlátssemi og umbun, ýta undir öfund og hafna sjálfstæði einstaklingsins, gera vilja hans undirgefinn vilja hins opinbera.  Rossiter telur að um sé að ræða þroskaskekkju á leiðinni frá barnæsku til fullvaxtar

  

Bók Rossiter heitir “The Liberal Mind: The Psycological Causes of Political Madness.” Gæti kastað nýjum vínkli inn í umræðuna.

 Já, kannanir geta svo sannarlega lýst upp skammdegið.

 

Upp á líf og dauða

Það blæs ekki byrlega fyrir Hillary Clinton þessa dagana. Óheppilegt að lokaviðureignin fari fram í Texas, þar sem sögufrægur ósigur átti sér stað, einmitt í marsmánuði 1836. Eftir 2 vikna umsátur, rétt eins og núna. Álagið á Hillary er því gífurlegt, en á móti kemur að vinni hún sigur, þá verður hann þeim mun sætari.

Meira um kannanir

Þótt Gallup geti gert könnun sem segir að 97% landsmanna vilji sjá demókrata í Hvíta húsinu að ári, þá liggur afar lítið að baki slíkri könnun. Ég tó ekki þátt og veit ekki hvernig spurningarnar voru, en get mér til að spurt hafi verið um "Rebúblikana eða Demókrata" og síðan fylgt eftir með "Hillary eða Obama." Í raun segja slíkar kannanir ekkert um skoðanir Íslendinga, aðeins hver tilfinningaleg afstaða þeirra er og hvernig fréttaflutningurinn hefur verið hverju sinni.  

Fyrir nokkrum vikum mátti taka þátt í leik á netinu, þar sem menn gátu tekið afstöðu til afstöðu hinna ýmsu frambjóðenda til forsetakosninganna í Bandsríkjunum. Margir spreyttu sig á leiknum og urðu sumir undrandi á niðurstöðunni. Ég tók þátt og komst að þeirri niðurstöðu að ég er volgur rebúblikani. McCain fékk flest stig hjá mér eða 52, fimm stigum meira en Romney og 17 stigum meira en Huckabee. Ron Paul kom langt þar fyrir aftan en þó á undan efsta demókratanum, Hillary Clinton sem fékk 13 stig. Obama með 8 og Edwards komst ekki á blað.

Margir spreyttu sig á þessum leik og voru karlmenn áhugasamari. Samfylkingarmenn voru glaðbeittastir í að segja frá sínum manni. Með tilliti til afstöðu frambjóðendanna, tóku flestir þeirra sér stöðu við hliðina á manni sem aldrei hefur verið nefndur hér á nafn í ljósvakamiðlunum, Mike Garvin (að mig minnir að hann hafi heitið). Óræði samfylkingarmannanna sást þó best á því að þeirra maður fékk ekki meira en 35-6 stig hjá hverjum. Aðrir frambjóðendur voru þar fyrir neðan. Niðurstaðan kom nokkuð flatt upp á þá því þeir höfðu greinilega talið sig hafa nokkuð vel mótaðar skoðanir á hvern þeir vildu sjá í Hvíta húsinu. Þeir höfðu bara ekki haft fyrir því að kynna sér málefnaskrár frambjóðendanna.

Þótt þetta hafi bara verið leikur, þá bjó í honum meira upplýsingagildi en sem felst í niðurstöðu Gallup könnunarinnar. Þarna komu margir þættir saman, mismunandi afstaða frambjóðandanna og það sem meira er um vert, það kom skýrt fram hversu ólík málefnin eru sem fólk þarf að taka afstöðu til í mismunandi löndum.

Þegar upp er staðið segir leikurinn meira um þátttakendurna en frambjóðendurna sem um var fjallað.

Hvað segja kannanir

Því verður seint haldið fram að afstaða Íslendinga sé ófyrirsjáanleg. Í kvöldfréttum kom það fram að 97% Íslendinga væru því fylgjandi að næsti forseti Bandaríkanna yrði demókrati. Aðeins 3% studdu John McCain. Verður að segjast að fjölmiðlum hafi orðið nokkuð ágengt að koma áróðursstefnu sinni á framfæri. 'Islenskir fjölmiðlar skera sig þannig ekki frá bandarískum fjölmiðlum, en talið var að þegar Clinton (l'homme) bauð sig fram til forseta, hafi 85% blaða-og fjölmiðlamanna í Washington D.C. stutt framboð hans. Bar kosningabaráttan merki þess.  Nú sýpur spúsan seiðið af vonbrigðum þessara fyrrum stuðningsmanna og sagt er að hún sé nú meðhöndluð af fjölmiðlum sem væri hún repúblikani. Enda stendur hún nú í ströngu. Barak er nýja goðið.

                                     

Íslendingar hafa ekki alveg fylgt þessu eftir. Hér fer afstaðan nefnilega eftir kyni eða kynþætti, eða því sem hver heldur að sé í mestri andstöðu við "kananna, kommúnista banann". Þeir sem styðja konu í hvaða embætti sem er, gera sér ekki grillur yfir smámunum eins og því hvað Hillary hafi unnið sér til ágætis. Þeir sem styðja kynþátt eru þeir sem vilja sýna "sjálfstæða skoðun" og þá skiptir afrekaskrá heldur engu máli. Þau andlegu afbrigðilegheit sem lagst hafa á sálir vestrænna manna vegna Íraksstríðsins, vega þyngst.

Ekki kom fram í könnuninni hvar í flokki þetta fólk stóð, en eitt er víst að enginn virðist hafa lesið ágætan pistil Andrésar Magnússonar í Viðskiptablaðinu um miðjan febrúar, sem fjallaði um málefnaskrá Hillary Clinton. Málefnaskrá Baraks Obama er copía af henni.  Eða hafi pistillinn verið lesinn hefur enginn talið sig þurfa að taka afstöðu til þeirra mála. Aðeins er hlustað á orð þessara pólitíkusa um að þeir ætli að draga herliðið út úr Írak. Skiptir þá engu hvað af hlýst. Jafnað skal um Georg W. hvað sem það kostar. Reyndar er rennt blint í sjóinn hvað varðar Barak Obama, en Hillary Clinton er það vel sjóuð í pólitík að hún veit að brottkvaðning hersins frá Írak setur Mið-Austurlönd í algert uppnám. Svör hennar við slíkum spurningum hafa líka verið nokkuð loðin.

Kannanir sem þessar segja akkúrat ekkert annað en að fjölmiðlar hafa staðið sig í stykkinu.  Stimplað sínar hugmyndir inn í heilabú Íslendinga, með beinum útsendingum af húsþökum heimsborgarinnar og með illkvittnislegum athugasemdum um þá sem ekki eru þóknanlegir - við erum í hringiðunni - við höfum eitthvað að segja.  Niðurstaðan fyrirsjáanleg. En hvernig sem málinu er snúið hafa íslenskir kjósendur ekkert um málið að segja, frekar en aðrir Evrópubúar.

Nýverið gerði Fréttablaðið könnun fyrir eiganda sinn, svo hann mætti vita hver áhrif orða hans um gjaldþrot bankanna hefðu verið. Ekki brást hin síkvika íslandshjörð. Allt í einu vildi meirihluti þjóðarinnar halla sér að breiðum barmi Evrópusambandsins. Skítt með þorskinn og auðlindirnar. Afstaðan túlkuð sem viðsnúningur viðhorfa án þess að nokkuð nýtt hafði komið fram um Evrópuaðild. Engin ný meðrök og því síður gagnrök. En þau hafa oft verið nýtt þegar harðnar á dalnum. Aðeins orð auðjöfursins, sem hingað til hefur ekki verið að spyrja þjóðina álits hvernig hann vill verja fjármunum sínum.  

Er einhver nær um niðurstöður þessara kannana, skipta þær einhvern, annan en fréttastofurnar, máli?

Sendum kross .....

Sendum kross .....eða hálfmána

Fyrsta þota Íslendinga í hættu

Hvað segir Gallup - könnunin

Athyglisverð frétt. Enginn samanburður við fyrra álit landsmanna og ekki hægt að draga miklar ályktanir af þar af leiðandi. Vitum við hvert álit landsmanna hefur verið á Reykjavíkurborg til þessa?

Óþarfi að líta svo á að niðurstaðan hafi eitthvað með núverandi meirihluta að gera. Gæti þess vegna endurspeglað afstöðu landsmanna til sjálfhverfu borgarbúa, sem kæra sig kollótta um aðgang sveitavargsins að stjórnsýslunni. Flugvöllurinn og staðsetning hans skiptir fólk máli. Þessi könnun skilar álíka miklu og Evrópuaðildarkönnunin, sem greinir sjávarföll buddunnar betur en skilning á aðild að hinu spillta batteríi ESB. 

Meirihlutaskipti hafa nú orðið víðar en í Reykjavík.

Aðeins 9% treysta borgarstjórn

Endurnýjun á Kúbu?-

Hugmyndagleðin við völd hjá þeim þarna á Kúbu. Tók 5 klukkustundir að kjósa eina mannin í framboði og það þó hann væri sjálfkjörinn erfðaprins (76 ára. Og svo hæðast menn að Karli bretaprins). Fyrsta atkvæðið greiddi stóri bróðir og það þurfti að sækna heim til hans. 

Yfirlýsingar í þakkarræðu eftir kosninguna benda ekki til að stórfeldar breytingar séu í aðsigi á Kúbu. Vinurinn í Venesúela býður aðstoð og allir vita hvernig hann er. Eina vonin til að eitthvað breytist, er að Raúl litli halli sér frekar að Lula da Silva í Brazilíu, sem þegar á allt er litið er að minnsta kosti með annan fótinn í nútímanum. 

Nætursorgir Össurar

Fróðlegt hefur verið að fylgjast með deilum sem risið hafa, vegna rætins blogg-pistils Össurar Skarphéðinssonar, um "pólitískt sjálfsmorð" Gísla Marteins. Eins og oftast áður taka slíkar deilur á sig sjálfstætt líf. Umræðuhefðin á Íslandi er nefnilega víðernisháð. Hún nær eins langt og sjóndeildarhringur hvers og eins. Efni umræðunnar fer þá út um víðan völl, svo að endingu eru allir orðnir "sekir" eða enginn. Í sekúlar samfélagi eins og hér ríkir, er siðferðiskenndin nefnilega afstæð - hver og einn setur sér sín mörk og getur síðan flutt þau til að vild. Þetta hefur komið berlega í ljós á síðustu dögum.

Þeir sem tekið hafa til varnar Gísla Marteini og fordæmt skrif Össurar eru nú sagðir upphafsmenn slíkra skrifa. Orð Sigurðar Kára Kristjánssonar um siðleysi Björns Inga, þegar hann skildi borgarstjórnarflokk Sjálfstæðisflokksins eftir á tröppum Höfða í góðri trú á orðheldni hans, eru nú túlkuð sambærileg skrifum Össurar, sem komu eins og þruma úr heiðskíru lofti. Engu er líkara en Össur hafi verið að þumbast heima hjá sér og byggt upp öfundarhatur um nokkurt skeið, vegna málefna REI. Öfundarhatur sem leitaði sér farvegs í óvenjulega illkvittnislegri árás á Gísla Martein. Spuni Össurar kemur úr hans eigin hugarheimi.

Spuni þeirra sem borið hafa blak af skrifum Össurar er af öðrum toga. Þeim dugir ekki að halda því fram að Össur hafi leyfi umfram aðra til að rægja fólk, því hann sé svo lipur penni, búi yfir óvenjulegri málsnilld og myndmáli. Því eigi að fyrirgefa honum allt. Eru menn þá eflaust að hugsa til rætinna skrifa Halldórs Kiljans Laxness, sem komst upp með að ata menn aur, vegna þess að menn litu hann sem einhvers konar Messías íslenskra bókmennta. Ekkert slíkt á við Össur, hann er engin Messías. Hann er að eigin sögn aðeins "starfsmaður á plani". Og um það ber ferill hans líka vitni. Þótt öllum beri saman um að Össur geti verið mikið sjarmatröll, hef ég engan heyrt halda því fram að hann sé mikilmenni.

Spunameistararnir eru þó fyrist og frems að nýta sér "hávaðann" til að rétta hlut pólitískra samherja og koma höggi á andstæðingana. Spuninn er ekkert annað en frávarp eða defleksjón. Hann hefur þann tilgang að færa umræðuna frá efninu og út í mýrarfenin. Þar sekkur umræðan og heyrist ekki af henni aftur fyrr en einhverjum hentar að draga hana fram í þeirri vissu að staðreyndirnar séu gleymdar. Í yfirgnæfandi tilvika heppnast bragðið. Þannig er nú einu sinni hið sértæka minni mannanna.

Í þessari hrinu hafa þó ýmis ummæli manna verið rifjuð upp, sem einhverjum þætti kannski betra að hefðu kyrrt legið. Kannski var þetta gert til að sýna fram á að Össur væri ekki sá versti. Hver sem tilgangurinn var, hefur orðbragð Össurar nú verið borið saman við orðbragð annarra stjórnmálamanna, sem þótt hafa "missa sig" ótæpilega. Þar má benda á fleyg orð Ólafs Ragnars Grímssonar um "skítlegt eðli" og Steingríms J. Sigfússonar um "gungu og druslu." Þegar þessar samlíkingar eru skoðaðar, grípur það augað, að orðbragðið er ekki allt sem þessir menn eiga sameiginlegt - þeir hafa allir verið virkir í sama sjórnmálaafli og á helgidögum segjast þeir allir vilja stuðla að mannlegri reisn og boða virðingu fyrir öðrum. Manni dettur nú helst í hug að spyrja; Hvernig samrýmast þessar glæstu hugmyndir við orðfæri þeirra, þegar þeim býðst tækifæri til að láta á reyna?

Sagt er, að umræðan á árum áður hafi verið á þessum nótum. Ekki bætir það úr skák. Nú eru aðrir tímar og skoruð stig í sóðapólitík hafa tilhneigingu til að snúa upp á sig. Við sáum hvernig orðkyngi Steingrími J. sett ofan og glansinn fór af honum. Og við sáum hvernig Ólafur Ragnar gerðist þjónn auðmagnsins sem hann áður taldi til láglífs þjóðarinnar.

Ég trúi því að Össur viti nú þegar að nætursorgir hans eiga ekkert erindi til íslensku þóðarinnar, þótt hann eigi erfitt með að viðurkenna það..

Ástin spyr ekki að leikslokum

Í tilefni dagsins. Nú er skriðan að fara af stað. Obama hraðlestin komin á fulla ferð og Clinton skilin eftir í rykmekkinum. En það er ekki bara í Bandaríkjunum sem ungpíur skrækja og falla í yfirlið, hér heima eru menn farnir að koma sér fyrir í skotgröfum ástarinnar.

Fréttaritari hinnar "hlutlausu" sjónvarpsstöðvar, RÚV, talar um "hina illræmdu kosningavél Clinton" og McCains er aðeins getið í aukasetningu. Obama hrífur fólk með sér með loforðum um "breytingar" - Engin veit í raun í hverju þær verða fólgnar og engin spyr: afrekaskrá hans er óskrifað blað. Þar standa bæði McCain og Clinton betur að vígi.

En ástin er alltaf söm við sig.

Mannleg minning

Flott (minninga)grein um Bobby Fischer í helgarblaði Viðskiptablaðsins eftir Hrafn Jökulsson.  Hann leggur út frá dánarorðum Fishers að :"Nothing soothes pain like the touch of a person." Sársaukann sem hann valdi sjálfur að þola. Engin vemmilegheit, nöldur eða nag. Engin sjálfsupphafning. Hrafn er fínn penni og rísandi nú þegar hann virðist vera búinn að lyfta sér upp úr harmi bernsku sinnar.

Hann fjallar þarna í stuttu máli um snillinginn, æsku hans og útlegð og pakkar þéttum massa af upplýsingum  um þennan einstaka snilling í þennan örstutta pistil. Það er rétt hjá Hrafni að snilligáfa Fischers varð að eyðingarafli, en hefði þessi snilligáfa nokkurn tíma fengið frið til að þroskast ef hann hefði verið eins og hinir strákarnir í götunni. Slíkan frumkraft er ekki hægt að hemja. Þar gilda önnur lögmál en þau sem beygja sig sjálfkrafa undir almennigsálitið eða það sem í dag kallast pólitísk rétthugsun. Slík gáfa getur ekki tekið tillit til annarra. Ótal dæmi úr mannkynssögunni vitna um það.

Fischer lagði sína eigin götusteina sjálfur. Tók því sem að höndum bar og heyktist ekki á því.