Verðmiði frelsis og friðar

Frelsi er ekki sjálfgefið og ekki heldur friður og hagsæld. Í dag er fallinna hermanna minnst í Bandaríkjunum. Evrópa nýtur frelsis vegna þess að Bandaríkjamenn hafa tryggt þeim frið. Evrópa telur sig hins vegar umkomna þess að deila á aðra sem þurfa að verja líf sitt og limi fyrir árásum öfgamanna. Enn á ný er áróðursstríðið uppvakið og "Frelsisflotanum" stefnt til að ögra Ísraelsmönnum. Enda ekki seinna vænna þar sem Palestínumenn og Ísraelar hafa nýlega sæst á að taka upp friðarviðræður.

Það má aldrei gerast. Spyrjið bara Össur, Ögmund og Hamas-arm RÚV, Spegilinn.

Mynd: www.townhall.com

 

Úrslit kosninganna

Nú keppast allir við að segja að kosningarnar í gær hafi verið sögulegar; fjórflokkurinn hafi fengið rassskell og óháð framboð standi með pálmann í höndunum. Vissulega gerðust stórtíðindi, en mannskepnan er engu að síður söm við sig og umræðurnar í sjónvarpssal (RÚV), undir miðnætti, leiddu það greinilega í ljós.

Þar voru mættir oddvitar framboðanna í Reykjavík. Hanna Birna með fæturna á jörðinni sagði að kjósendur væru að senda skilaboð um annars konar vinnubrögð í stjórnmálum. Er hægt að andmæla því?

Jú, reyndar, Dagur B taldi, enn með 4 menn inni og aðeins 3% tap, að það væri hægt "því okkur (Sf)er engu að síður treyst". Síðar kom í ljós að eitthvað hafði traustið dalað, því á endanum tapaði Samfylkingin manni og 8% atkvæða.

Sóley var eins og 17. júní blaðra að morgni þess 18. Niðurlægingin var alger. Það mun þó fljótt gleymast enda tókst henni að merja sig inn og tekur nú sæti sem fulltrúi femínista í borgarstjórn. Enginn annar minnihlutahópur býr svo vel. 

Vandamál Framsóknarflokksins, sem hófust þegar hann gekk til liðs við R-listann, og þurrkaði sig út úr minni kjósenda í Reykjavík, fengu nú sína lokalausn. Helst var á sundkappanum Einari að skilja að frambjóðendur listans hafi bara ekki nennt að mæta á kjörstað. Hann ætlar þó að kanna það betur.

Helga og Baldvin tóku ósigri sínum með stóískri ró. Þeirra verður minnst fyrir prúðmennsku.

Sama verður ekki sagt um Ólaf F. Hann taldi sig eiga sæti í borgarstjórn út á hefðina. Hann hefur víst verið víðsfjarri umræðuna sem geysað hefur hér undanfarnar vikur og mánuði og kristallaðist svo í niðurstöðum þessara kosninga, þ.e. "við viljum breytingar".  

Jón Gnarr, sigurvegari kvöldsins, hvarf í þoku súrrealismans og gaf ekkert færi á sér. Hann kann núorðið hlutverk pólitíkusins nokkuð vel.

Samkunduna má súmmera upp á einfaldan hátt. Dagur B hefur ekkert lært, þolir ekki Jón Gnarr og skríður ofaní skotgröfina í hvert sinn sem Hanna Birna opnar munninn. Jón Gnarr er til í að ræða við alla og útilokar ekkert samstarf. En það er einmitt það sem Hanna Birna hefur verið talsmaður fyrir alla tíð. Borgarfulltrúar eigi að vinna að sameiginlegum hagsmunum borgarbúa en ekki stilla sér upp í fylkingar sem eyða orku sinni og hugviti í að klekkja á (ímynduðum) andstæðingum (mín túlkun).

Séu fylgismenn Jóns sama sinnis og hann og geti staðið undir kröfunni um breytingu, þá verður ekki annað séð en að Hanna Birna hafi verið óumdeildur hugmyndafræðilegur sigurvegari þessar kosninga.

Hanna Birna átti þá daginn eftir allt saman.

RIP

Jafnvel þeir allra svölustu lúta í gras.

Eru infi-delarnir að ná vopnum sínum?

Svona hefst vegferðin?

Loksins er sjálfsbjargarviðleitnin að vakna hjá vestrænum undirlægjum. Og eins og í öðrum kúguðum samfélögum er það húmorinn sem ber broddinn. Morðið á Theo van Gogh olli afturkipp í baráttunni gegn hörðum íslamisma, en tíminn læknar öll sár og kjarkurinn er að banka uppá aftur. Og ekki ólíklegt að viðbrögðin við Múhameðsteikningunum hafi sýnt mönnum að undanlátsemi við öfgum bætir ekki stöðuna. Bretar ríða fyrstir á vaðið. Kvikmynd um vandamál "trúvillinga" í vestrænu samfélagi er komin í kvikmyndahús í UK og hún hlaut góðar viðtökur á Tribeca hátíðinni í NY.

Pólitískri rétthugsun er gefið langt nef í sögu sem fjallar um gyðing sem í æsku var ættleiddur af múslimum sem ólu hann upp í íslamskri trú. Þegar hann uppgötvar sannleikann fer atburðarásinn á flug eins og "trailerinn" hér að ofan sýnir. Römm er sú taug og allt það......

Aðalleikarinn, Omid Jalili, er sjálfur múslimi sem vekur von um að múslimskt samfélag sé að hefja göngu til innri íhugunar. Að horfa í eigin barm er jú upphafið.

Vonandi kemur myndin fljótlega í kvikmyndahús hér á landi, en þeir sem ekki geta beðið geta keypt hana á Amazon og kostar hún ₤9.99

 

 

Frjálslyndi, var einhver að tala um frjálslyndi?

Frjálslyndi, spyrjið "frjálslynda" hvernig best er að stjórna.  

Spænska dagblaðið La Vanguardia átti viðtal við leikstjórann Woody Allen í tilefni heimsóknar hans á uppskeruhátíð kvikmyndagerðarmanna í Cannes. Reyndar tókst öðru blaði að ná skúbbinu, þegar Allen tók til varna fyrir barnaníðinginn Roman Polanski. Allen hefur líklega talið sér skeggið skylt. Engu að síður náði Framvörðurinn ágætri fyrirsögn þegar hinn frjálslyndi Woody lýsti því yfir að hann teldi það væri bara gott mál að Obama fengi einræðisvald, hann gæti komið svo mörgum góðum hlutum í gegn ef þessir republikanar væru ekki alltaf að þvælast fyrir honum.

Líklega er Woody Allen of upptekin við að leysa út róandi pillur í apótekinu til að fylgjast með þjóðmálum og því að demókratar eru nú þegar með rífandi meirihluta í báðum deildum þingsins. Svona ekki ólíkt þeim meirihluta sem Samfylking og Vg státa af. Republikanar eru einfaldlega ekkert að þvælast fyrir þeim. Demókratar geta komið hverju því máli í gegnum þingið, sem þeir hafa kjark til að bera upp og reka áfram. Þessi meirihluti er nánast ígildi einræðisvalds. Vandamálið er að það dugir þeim skammt, því almenningur er bara ekki að kaupa allt þetta frjálslyndi sem demókratar telja sig þurfa að þröngva upp á hann. Ekki að undra þótt þeir sjái að miklu einfaldara væri að geta beitt hervaldi en þurfa að bera mál sín undir hvikula kjósenda.

Svo Woody Allen hefur tekið af þeim ómakið. Sagt beint út það sem allir demókratar, sem þurfa að bera þingsæti sitt undir vanþakkláta kjósendur í haust, eru að hugsa.

Pólitískt vit fer Woody ekki vel.  Ætli hann finni sig ekki betur í því sem hann kann best; kvikmyndastjórn, smástelpukáf og töflutökur. 

Woody segir aðeins það sem allir vita, að frjálslyndi er svo óþægilega þungt í vöfum fyrir hina "frjálslyndu".

 

Mynd: www.townhall.com

 

Er þetta eins kjörtímabilsmaður?

Þeirri spurningu er aðeins svarað af kjósendum. Vilja kjósendur trúa því sem stjórnmálamenn lofa í kosningabaráttunni eða eru kjósendur aðeins að sefa samviskuna þegar þeir KJÓSA að trúa því sem sleipir og slímugir frambjóðendur lofa í hita leiksins? Skyldi nokkur íslenskur atvinnupólitíkus hafa hugrekki til að standa og falla með sínum skoðunum eins og þessi nýkjörni fylkisstjóri í NJ. Hann segist hafa verið kosinn til að framkvæma það sem hann lofaði kjósendum að gera. Hann er ekki að leita að útgönguleið og því talar hann skýrt og dregur ekkert undan. Og er, að því leyti, ólíkur atvinnupólitíkusum sem frá kjördegi hugsa um það eitt að ná aftur kosningu. Hér svarar hann blaðamanni fullum hálsi.

Gov Christie calls S-L columnist thin-skinned for inquiring about his 'confrontational tone'

Pundið í lóðréttu falli

Á meðan hlutabréfamarkaðir í Evrópu slá hástökksmet eftir að Þjóðverjar opnuðu buddu sína upp á gátt er Nick Clegg að taka tappann úr breska pundinu. Þegar upp komst um lauslæti Libbu og augngotur til Labba tók pundið stökkið fram af bjargbrúninni. Markaðurinn virðist ekki sérlega spenntur fyrir tilhugalífi Libbu og Labba.

Allt byrjaði þetta þegar Brown tilkynnti að Labbi væri formlega farinn að gera hosur sínar grænar fyrir Libbu. Libba lét ekki á sér standa, brosti sínu blíðasta og blikkaði löngu augnhárunum sínum. Pundið stráféll því strákarnir í verslunarráðinu trúa ekki á að sambandið endist og spáin litur ekki björgulega út.  

Nú komast Bretar að því hvað "hangandi þinghald" merkir. 

Skilar ástarbrími turtildúfnanna kannski nýjum kosningum í haust?

Meistari Kjarval, hvað er list?

Sú saga hefur verið sögð að Jóhannes Kjarval hafi eitt sinn verið spurður "meistari, hvað er list". Ekki stóð á svarinu:

"Að borða á hverjum degi í mötuneyti Kaupfélags Reyðarfjarðar, það er lyst".

 

Má ekki segja það bæði vera list og lyst að snæða þennan málsverð.

Vökult auga hvirfilbylsins

Eftir margra mánaða samningaumleitanir er loksins kominn botn í björgunarleiðangur ESB og AGS fyrir Grikki. Samanlagt ætla þessi göfugmenni að hósta upp litlum €120 milljörðum svo ESB þurfi ekki að horfast í augu við eigin mistök varðandi peningastefnu sína. Almenningur á Grikklandi þarf bara að herða sultarólina. Það ætlar hann, hins vegar ekki að gera ótilneyddur eins og helgarfréttirnar bera með sér. 

 

Angela Merkel stendur frammi fyrir stórágjöf pólitískt í næstu kosningum ef henni tekst ekki að kveða niður reiði almennings í Þýskalandi vegna svikinna loforða stjórnmálamanna. Þjóðverjar voru aldrei áhugasamir um myntbandalagið, en voru keyrðir inn í það af valdasjúkum búrokrötum vopnuðum innantómum loforðum að Þjóðverjar þyrftu aldrei að axla ábyrgð á skuldum annarra þjóða. Nú, aðeins 10 árum eftir hátíðahöldin í kringum fæðingu króans standa pólitíkusarnir berrassaðir.

Reyndar var þýskur almenningur aldrei spurður hvort hann kærði sig um að deila mynt með slúbbertunum í suðri og má rekja það til þess að ESB hefur ekki góða reynslu af lýðræðisbrölti almúgans. Enn er almúginn að ybba gogg og nýjustu kannanir sýna að 57% Þjóðverja er mótfallin björgunaraðgerðunum á meðan aðeins 33% er þeim fylgjandi. En slíkur er ótti Merkel við brotlendingu Evrulands að hún er tilbúin að taka á sig ágjöfina. Hugsanlega vegna þess að næstu kosningar eru í Norður Rhine-Westphalen þar sem flokkur hennar hefur haft ágætt forskot. Hvort það forskot helst mun koma í ljós 9. maí, en þá gæti Merkel líka tapað meirihlutanum á Sambandsþinginu.

Ótti Merkel er ekki ástæðulaus, því margt hangir á spýtunni. Þýskir bankar hafa lánað háar upphæðir til Grikklands og hún veðjar á að eftirgjöf á kröfum upp á einhverja tugi prósenta sé betri kostur en gjaldþrot stóru bankanna. Hún veðjar því á að löndin sem verst eru stödd og ógna enn sæluríkinu nái að hysja upp um sig; koma hjólum atvinnulífs í gang og skera niður í ríkisútgjöld. Þetta kallast að skjóta af löngu færi, því Miðjarðarhafsklúbbunum er margt betur lagið en gæta aðhalds.

Líklegast er að ECB og Merkel neyðist nú til að klæðast leðurstígvélum og smella svipum svo suðri taki þau alvarlega og sogi ekki  Evrulandið oní sívökult auga hvirfilbylsins.

 

Mynd: www.townhall.com