Verður forsetinn viðstaddur?

Af fréttum undanfarið að dæma þá hlýtur þessi spurning að vakna. Hjó eftir því að þegar Fréttablaðið innti forsetann um ferð hans á Ólympíuleikana í Kína (þessa umdeildu), þá var það viðtal tekið í New York.

Hvað dvelur forsetinn marga daga á ári á Íslandi? Hverjar eru embættisskyldur hans í útlöndum? Hvaða útrás sinnir hann þessa dagana? 

Götum lokað vegna embættistöku

Ég labbaði upp á Laugaveg um daginn

Hvað er þetta eiginlega með Laugaveginn. Það er eins og allt verði vitlaust í hvert sinn  sem eitthvað á að gerast á Laugaveginum. Nú síðast sprengjuhótun. Er gleðigangan ekki bara yfirvarp, vilja menn ekki bara losa sig við þetta bitbein í eitt skipti fyrir öll.

En án alls gríns, Laugavegurinn er mín gata. Hvern laugardag sem guð gefur (svo til)  tek ég mér göngu upp eftir Laugaveginum - skoða í búðarglugga - skoða mannlíf - kaupi grænmeti í Bónus og rölti svo aftur til baka og fæ mér tvöfaldan expresso á einhverju kaffihúsinu. Ég þekki því Laugaveginn nokkuð vel.

Eins vænt og mér þykir um Laugaveginn sé ég að það má bæta hann. Því hef ég ekkert á móti því að hann taki einhverjum breytingum. Öfgafriðunin sem nú er í tísku er með ólíkindum, en þessi strandaði hvalur sem vinningstillagan er mun ekki bæta Laugaveginn. Til þess ber tillagan of mikinn Chaucesko-svip. Hún kæfir allt umhverfið og brýtur upp smábæjarbraginn sem gerir Laugaveginn svo aðlaðandi.

Hugmyndir Grikkja um fegurð hlutfallanna hefðu mátt vera arkitektunum ofar í huga og stórmennskudraumar rektors Listaháskólans hefðu ekki átt að hafa svona mikið vægi í tillögunni. 

Frá fyrsta degi hefur rektor hamrað á því að Listaháskóli þurfi að vera þar sem kaffihúsin séu - hann þurfi að vera allur undir einu þaki. Hvorug krafan hljómar sannfærandi í mín eyru. Kaffi má drekka hvar sem er og sköpun er hvorki bundin staðsetningu né einstökum húsum.

Sem vekur kannski upp spurninguna; hvers vegna getur allt þetta "skapandi" fólk ekki skapað sér umhverfi til að skapa í?

Áhyggjur Össurar!

Fréttablaðið hendir á loft bloggfærslu Össurar Skarphéðinssonar í blaðinu í dag. Össur leggur þar til að bjóða eigi út orkuvinnslu á háhitasvæðum Norðausturlands. Honum virðist sérlega í mun að veita Geysi Green og Enex aðgang að þessari vinnslu.

Við sem fáum fréttir í gengum fjölmiðla héldum að hann hefði endanlega tryggt þessum fyrirtækjum milljarðagróða með samningunum við filipísk stjórnvöld. Nú kemur semsagt á daginn að milljarðarnir voru alls ekki í hendi og þá er aftur biðlað til samningameistarans mikla. Og Össur bregst ekki.

 Það sem vekur þó mesta athygli í fréttinni og sem hlýtur að vera umhugsunarefni fyrir þá sem enn trúa því að Samfylkingin hafi meint eitthvað með stefnuskrá sinni um Fagra Ísland, er að Össur lýsi svona afdráttarlausum áhyggjum um að dráttur geti orðið á orkuafgreiðslu til Bakka ef Landsvirkjun hysji ekki upp um sig  - eða hvernig túlkar maður orð ráðherrans öðruvísi. "Og ég segi bara hreint út að ég veit ekki hvernig þeir ætla að vera tilbúnir með orku á Bakka með þessu áframhaldi".

 

 

Varð RÚV fótaskortur á tungunni?

Evrópusambandsaðild hefur verið mál málanna undanfarið, þ.e.a.s þegar ekki hafa verið mótmælastöður við dómsmálaráðuneytið eða einhverja fjallakofa.

Regluverk ESB er nú þegar að flækjast fyrir okkur og ekki mun það minnka ef af inngöngu verður. Því er það nokkuð sérkennilegt að fylgjast með kröfum fólks um sértækar lausnir þegar það þráir ekkert eins heitt og ódýrar kjúklingabringur og regluverk ESB. Í Evrópusambandinu gildir hið almenna.

Við höfum smjörþefinn af því í nösunum núna þegar sambandið er að herða reglur um innflytjendur og dvalarleyfi fólks.

Fjölmiðlar hafa ekki haft mikið fyrir því að upplýsa hvað tapast við að ganga inn í sambandið. Í fárinu sem geisaði hér í upphafi mánaðar gerðust fjölmiðlar gjallarhorn fyrir mótmælendur sem kröfðust undanbragðalaust dvalarleyfis fyrir sjálfskilgreinda "flóttamenn". Engin tilraun var gerð til að afla utanaðkomandi upplýsinga um staðhæfingar "flóttamannanna"; allt tekið gott og gilt (sem það kannski er, en um það dæmi ég ekki).

Utanríkisráðherra tók þátt í mótmælaaðgerðunum með því að kasta rýrð á vinnubrögð vina sinna á Ítalíu, sem hún þó þráir sem heitast að komast í sæng með undir handleiðslu 35.000 embættismanna í Brussel. Eftir þetta er erfitt að trúa að Ítalir verði fyrstir til að greiða atkvæði með umsókn hennar um sætið í Öryggisráðinu. Slettirekuskapurinn er með eindæmum.

En stuðningsmenn Kenýjamannsins hafa nú hert róðurinn, vísir.is flytur daglegar fréttir af bréfalúgu lögmanns hans og til að krydda fréttirnar fáum við nú að vita allt um hreinlætisaðstöðuna í þjáningarbúðunum á Ítalíu. Þrisvar sinnum í sturtu á dag, hvað skyldu sárþyrstir landar hans segja um það? RÚV bætti um betur og leggur nú allan heiminn undir; Bretland, Taíland og Tyrkland.

Vegna allra þeirra sem telja hið sértæka gilda um Íslendinga, en bíða þó óþreyjufullir eftir þjóðaratkvæðinu um ESB aðildina vil ég benda á lokaorð féttamanns RÚV í kvöld, en hann sagði: "vegabréfsáritun til Íslands er sjálfkrafa, um leið, áritun til allra hinna ríkjanna í Schengen samstarfinu".

Ítök ESB er víða að finna og þetta er áminning um það sem koma skal. Trúir einhver því að það verði auðveldara að vera Íslendingur innan Evrópusambandsins?

No, No, No, No,................

 

Evrópusambands "die hards" láta ekki deigan síga, hvorki á Íslandi eða í sæluríkinu ESB. 

Verslunarhelgar mottóið að - Nei þýðir nei- hefur ekki alveg náð inn í kollinn á þeim og því leita þeir allra leiða til að endurtúlka Neiið á sama hátt og allir nauðgarar allra tíma hafa alltaf gert. Nú er forseti Frakklands sem fer með forsætið í sambandinu þessa dagana í heimsókn á Írlandi. Af því að eyjan er græn? Nei, af því að Írar voguðu sér að segja Nei.

Sarkozy segist vilja "skilja" hvers vegna þeir sögðu Nei. Frakkar höfðu þó engan áhuga á að "skilja" hvers vegna Frakkar og reyndar Hollendingar sögðu Nei við því sem áður hét stjórnarskrá en heitir núna Lissabon sáttmáli, þ.e. sami grautur í sömu skál. Þeir voru einfaldlega sviptir atkvæðisréttinum svo enginn þyrfti að eyða tíma í að "skilja" eitt eða neitt. Inn í þennan lýðræðislausa klúbb vill stór hópur (60% samkvæmt síðustu viðhorfskönnun) Íslendinga nú ganga.

Írar urðu æfir þegar Sarkozy lét þau orð falla að "Írar (yrðu) bara að kjósa aftur". Nú er Sarkozy að reyna að tala þá til. Írskur stjórnmálamaður sagði við The Irish Timesað að supermann-stælar Sarkozy hafi fært umtalsverðan hóp þeirra sem greiddu atkvæði með sáttmálanum yfir í Nei-hópinn. 

Það er þá ekki til einskis barist.

 

Buddur Grindvíkinga léttast

Jæja, þá hefur leynd verið aflétt af kostnaði Grindvíkinga við bæjarstjóraskiptin. Í frétt á mbl.is er greint frá launasamningi nýja bæjarstjórans. Með því að flytja sig í stól bæjarstjóra kostar oddviti Samfylkingarinnar Grindvíkinga 26 milljónir út kjörtímabilið (með biðlaunum). Þetta er auðvitað snöggtum betri laun en það sem oddvitinn hefði haft upp úr setu í bæjarstjórn og bæjarráði (2.4 m).

Ekki er ólíklegt að þarna sé komin skýringin á því að meirihlutasamstarfi var slitið og reikningurinn sendur bæjarbúum. Reikningur sem losar 40 þúsund krónur úr buddum hvers mannsbarns í bæjarfélaginu og þá er ekki tekið tillit til þess að milljón á mánuði bæjarstjóri þarf nú að ráða sér aðstoðarmann. Svo maður minnist ekki á vaxtatap bæjarsjóðs sem af þessum auknu útgjöldum hlýst.

Þegar litið er til allra þeirra gífuryrða sem Samfylkingin hefur haft um hugsanlegan kostnað borgarbúa af kaupunum á Laugavegi 4-6 hlýtur maður að staldra við. Jafnvel ef svörtustu spár Dags B. ganga eftir, þá myndu þessi kaup ekki kosta borgarbúa meira en 5000 þús kall. Ef áætlun Hönnu Birnu gengur eftir þá er kostnaðurinn á við sæmilega Pizzusneið.

Eftir stendur spurninginn: hvers vegna þurfti Samfylkingin að kosta svona miklu til, til að losa Grindvíkinga við hinn faglega bæjarstjóra?

Hvað kostar Samfylkingin Grindvíkinga?

Við erum í lægð. Við erum í fréttalægð. Fjölmiðlafólk situr nú fyrir framan spegla sína og þvær tertuna af andlitinu eftir að hafa orðið uppvíst að því að eyða tíma okkar í að fylgjast með spunaverki sem sviðsett hefur verið á tröppum dómsmálaráðuneytisins. Enginn fjölmiðill hafði fyrir því að afla upplýsinga um málið útfyrir stuðningshóp svokallaðs fórnarlambs. Þegar slík alda rís og opinberir aðilar eru úthrópaðir sem illmenni er lágmark að fjórða valdið kanni hvað sé hæft í því sem sagt er.

En fjórða valdið er ekki sérlega atorkusamt þegar kemur að því að fylgja málum eftir eða kanna hvað að baki liggur. Flóttamenn og atvinnumótmælendur eru greinilega trúverðugasta fréttauppsprettan í nútíma samfélagi og því ekki ástæða til að leita lengra. 

Í gúrkunni sem skapaðist við að botninn datt úr mótmælaaðgerðunum hefur ein frétt alveg fallið í skuggann. Það er hin lýðræðislegu meirihlutaskipti í Grindavík. Lýðræðislegu, segi ég, því ég hef ekki heyrt eina einustu rödd hrópa að þarna hafi verið brotið á lýðræðinu. Það er reyndar alveg rétt það hefur ekki verið brotið á lýðræðinu, kjörnir fulltrúar hafa rétt á að velja sér samverkamenn og jafnvel skipta út ef svo ber undir. Það er að segja, ef "rétt" er skipt út.

Að undanförnu hefur skapast sú hefð að leyfilegt er að skipta út sjálfstæðismönnum. Engin hróp, engin læti og fréttaflutningur og bloggheimar baða sig í rjómalogninu. Sé Samfylkingu eða Vinstri grænum skipt úr er enginn endir á umræðunni. Mótmælastöður, svikabrigsl og upphrópanir þar sem fjölmiðlar fylgjast með hverju orði og bera þau viðstöðulaust inn í stofu til okkar.

En ég tók eftir vinkli í þessu Grindavíkurmáli þegar ég setti það í samhengi við ólætin sem átt hafa sér stað hér í Reykjavík. Í vikunni voru kynntar í skipulagsráði tillögur um endurbyggingu á svokölluðum Laugavegshúsum (þ.e. 4 og 6). Húsin sem urðu í raun banabiti "kvartettsins". Dagur B. hefur ekki aldeilis fyrirgefið að honum (og Samfylkingunni) hafi verið skákað út af borðinu. Hann er enn að og sleppir ekki taki á roðinu. Morgunblaðið var með heilsíðufrétt um málið nú í vikunni og allir fjölmiðlar gerðu sjónarmiðum hans góð skil.

Dagur telur að kostnaðaráætlun upp á 200 milljónir fái engan veginn staðist og rifjar upp kostnaðinn af húsakaupunum. Nú veit ég ekki, frekar en Dagur B. hver endanlegur kostnaður verður, en ef við segjum sem svo að Reykjavíkingar þurfi að standa straum af þessu megaklúðri "kvartettsins" og greiða allar 600 milljónirnar, þá kostar það hvern borgarbúa 5000 krónur á mann.

Lítum þá til Grindavíkur. Þar slítur Samfylkingin meirihlutasamstarfi við Sjálfstæðisflokk. Fjölmiðlar rétt eins og bloggheimur hefur lítinn áhuga á þessu saltfisksþorpi suður með sjó. Þar býr þó fólk með pólitískar skoðanir sem gengur til kosninga á fjögurra ára fresti rétt eins og við hér í Reykjavík (svo maður minnist ekki á Bolvíkinga). Fyrir tveimur árum var myndaður meirihluti sem gerði með sér einhvers konar málefnasamning og réði sér faglegan bæjarstjóra. Við hann var gerður starfssamningur, sem eflaust hefur kveðið á um skyldur hans gagnvart bæjarfélaginu og bæjarfélagsins gagnvart honum.

Nú telur oddviti Samfylkingarinnar að Sjálfstæðismenn séu að reyna að gera sér mat úr launasamningnum sem gerður var við þennan faglega bæjarstjóra, sem bærinn þarf greinilega ekki lengur á að halda. Á vefsíðu Sambands íslenskra sveitarfélaga eru gefna upp fólksfjöldatölur, greint eftir sveitarfélögum eins og þær eru 1. desember hvert ár. Árið 2007 voru Grindvíkingar 2.760. Kostnaður hvers Grindvíkings er því rúmar 16 þúsund krónur á mann við það eitt að greiða laun hins faglega bæjarstjóra sem nýi meirihlutinn telur enga þörf fyrir.

Þá er ekki talinn kostnaður við að kaupa upp húseign mannsins, seljist hún ekki innan 6 mánaða eftir að hann lætur af störfum og við vitum öll hvernig húsnæðismarkaðurinn er um þessar mundir. Bætist kostnaður af húsakaupum bæjarins við launakostnað hans þá er upphæðin komin í tæp 31 þúsund á mann. Við erum að tala um kostnað á hvern íbúa sem er 6 sinnum hærri en það sem Reykvíkingar gætu (í versta falli) þurft að greiða fyrir Laugavegshúsin.

Nú má vel vera að oddviti Samfylkingarinnar, sem boðist hefur til að taka á sig störf bæjarstjórans, ætli að gera það í sjálfboðavinnu. Það má þó draga í efa. En vilji oddvitinn fá eitthvað fyrir sinn snúð, þá mun það leggjast ofan á annan kostnað sem Grindvíkingar þurfa að bera vegna málsins. Nú erum við farin að tala um tölu sem þegar hefur losað 100 milljónir og mun leggjast ofan á önnur útfjöld bæjarbú. Líka litla krílisins í næsta húsi, sem varla er farið að opna augun fyrir umheiminum.

Getið þið gert ykkur í hugarlund hvaða mat Dagur B. og félagar gætu gert sér úr þessu efni væri málum snúið við? Eða hvernig fréttamiðlar gætu spilað þar undir.

Þriðja leiðin

Þriðju leiðina má finna víða. Hún skaut rótum í Frakklandi og Bretlandi og ef ég man rétt þá eignaði Ingibjörg Sólrún sér hana í einni af Borgarnesasræðunum sínum. Nú hefur þriðja leiðin verið flutt vestur um haf og er þar borin uppi af hinum tungulipra Barak Obma. Fastapenni hjá Washington Post, Charles Krauthammer, hefur fjallað um flipp-floppin hans Obama í tveimur greinum nýlega. Á loforðalista hans stendur nú ekki lengur steinn yfir steini. Svei mér þá ef mér finnst ekki samfylkingarbragur á stráknum.

Hverjum skyldu samfylkingarmenn halda með í forsetakosningunum þarna vestra? Það er að segja ef þeir hafa skoðun á þeim málum.

Samfélagssmiðir í yfirvinnu

Barnaheimilisuppeldið er nú þegar farið að skila sér til samfélagssmiðanna sem aldrei sofnuðu á verðinum. Þeim þessum sem kröfðust geymslustaða fyrir börnin svo foreldrarnir gætu gleymt skyldum sínum og látið "sérfræðingum" eftir að sinna uppeldi og fræðslu barnanna.

Við þekkjum söguna hér og hún er svipuð annars staðar þar sem álíka þenkjandi fólk er við völd. Við vitum líka að menntun, félagsþroski og tillitssemi við náungann hefur ekki fylgt eftir eins og boðað var.

Aldrei fleiri börn eiga við félagsleg vandamál að stríða og alvarlegri í þokkabót. Skemmst er að minnast viðtals sem Morgunblaðið átti við félagsfræðing fyrir 2-3 árum sem hélt því fram að hún væri nú að upplifa að börn, allt niður í 7-8 ára aldur sæju engan tilgang með lífinu. Er hægt að hugsa sér eitthvað dapurlegra en þetta?  

En gömlu samfélagssmiðirnir eru ekki aldeilis hættir enn. Nýjustu fréttir úr ríki Gordons Brown segja okkur að ríkisstjórnin leggi nú fé í að "afnema mörk milli manna". Útrýma kynþáttahatri með því að taka á málinu af festu og flytja smiðjuna inn á vöggustofurnar.

Leikskólakennarar hafa fengið þau boð að tilkynna til yfirvalda ef börn í þeirra umsjá, 3ja ára og eldri, fúlsa við framandi fæðu. Það er talið vera merki um að dulinn kynþáttarhatari búi í barninu sem geri svo vart við sig síðar á ævinni.

Leiðbeiningabæklingur upp á 366 síður á að hjálpa við að hafa upp á þessum upprennandi rasistum og á starfsfólk barnauppeldisstöðva að vera vakandi fyrir hvers kyns "afbrigðilegheitum" og tilkynna hvert tilvik. Og skulu þeir hvergi draga af sér í þeim efnum.

Hvenær megum við eiga von á að samfélagssmiðirnir okkar, Samfylking og VG gefi út sína 366-blöðunga?

Tætarinn kannski rafmagnslaus?

Já, líklega hefur Guðmundi þótt þörf á að fela slóðina. Eftir öll árin með Guðföðurnum hefur líklega ekki verið vanþörf á því að losna við gögnin. Laumuspilið sem R-listinn bar ábyrgð á hjá OR á valdatíma Alfreðs hefur líklega ekki þolað dagsins ljós. 

Ekki má heldur gleyma því að þessi maður sá aura í öllum hornum, eða hvað með verðhækkanirnar á heitavatninu í sumarblíðunni um árið. Kannski er eitthvað bitastætt í þessum pappírum sem hægt er að koma í verð. Starfslokasamningurinn hefur kannski ekki verið upp á nógu marga fiska.

Guðmundur tók gögn með sér