Meira um kannanir

Þótt Gallup geti gert könnun sem segir að 97% landsmanna vilji sjá demókrata í Hvíta húsinu að ári, þá liggur afar lítið að baki slíkri könnun. Ég tó ekki þátt og veit ekki hvernig spurningarnar voru, en get mér til að spurt hafi verið um "Rebúblikana eða Demókrata" og síðan fylgt eftir með "Hillary eða Obama." Í raun segja slíkar kannanir ekkert um skoðanir Íslendinga, aðeins hver tilfinningaleg afstaða þeirra er og hvernig fréttaflutningurinn hefur verið hverju sinni.  

Fyrir nokkrum vikum mátti taka þátt í leik á netinu, þar sem menn gátu tekið afstöðu til afstöðu hinna ýmsu frambjóðenda til forsetakosninganna í Bandsríkjunum. Margir spreyttu sig á leiknum og urðu sumir undrandi á niðurstöðunni. Ég tók þátt og komst að þeirri niðurstöðu að ég er volgur rebúblikani. McCain fékk flest stig hjá mér eða 52, fimm stigum meira en Romney og 17 stigum meira en Huckabee. Ron Paul kom langt þar fyrir aftan en þó á undan efsta demókratanum, Hillary Clinton sem fékk 13 stig. Obama með 8 og Edwards komst ekki á blað.

Margir spreyttu sig á þessum leik og voru karlmenn áhugasamari. Samfylkingarmenn voru glaðbeittastir í að segja frá sínum manni. Með tilliti til afstöðu frambjóðendanna, tóku flestir þeirra sér stöðu við hliðina á manni sem aldrei hefur verið nefndur hér á nafn í ljósvakamiðlunum, Mike Garvin (að mig minnir að hann hafi heitið). Óræði samfylkingarmannanna sást þó best á því að þeirra maður fékk ekki meira en 35-6 stig hjá hverjum. Aðrir frambjóðendur voru þar fyrir neðan. Niðurstaðan kom nokkuð flatt upp á þá því þeir höfðu greinilega talið sig hafa nokkuð vel mótaðar skoðanir á hvern þeir vildu sjá í Hvíta húsinu. Þeir höfðu bara ekki haft fyrir því að kynna sér málefnaskrár frambjóðendanna.

Þótt þetta hafi bara verið leikur, þá bjó í honum meira upplýsingagildi en sem felst í niðurstöðu Gallup könnunarinnar. Þarna komu margir þættir saman, mismunandi afstaða frambjóðandanna og það sem meira er um vert, það kom skýrt fram hversu ólík málefnin eru sem fólk þarf að taka afstöðu til í mismunandi löndum.

Þegar upp er staðið segir leikurinn meira um þátttakendurna en frambjóðendurna sem um var fjallað.