Durban í baksýnisspeglinum

Þá er Durban ráðstefnan að baki og RÚV talar við sigrihrósandi umhverfisriddarana sem segja að niðurstaðan hafi farið fram úr þeirra björtustu vonum. Ráðstefnan hafi skilað "sögulegri" niðurstöðu. Sögulegri! hvorki meira né minna. Ef RÚV hefði kynnt sér hina sögulegu niðurstöðu, nú eða leitað lengra hefði það kannski getað flutt frétt sem væri nær sannleikanum. Frá Þýskalandi koma aðrar og skuggalegri lýsingar á Durban ráðstefnunni. Spiegel telur niðurstöðuna lítið annað en "samkomulag um að sammælast um nýtt samkomulag". Menn urðu semsé sammála um að halda áfram að semja á næsta ári. Niðurstaða þarf ekki að liggja fyrir fyrr en 2015 og ef SAMKOMULAGIÐ VERÐUR ÞÁ SAMÞYKKT má bíða til 2020+ með að virkja það. Hið hárbeitta orðalag hljómar einhvern vegin svona: menn skulu "develop a new protocol, another legal instrument or agreed outcome with legal force". Svo kýrskýrt er orðalagið að það gæti verið brúklegt sem stefnuyfilýsing framboðs Guðmundar Steingríms og Co. Svo skýrt að ólátabelgirnir BNA, Kína og Indland áttu ekki í neinum vandræðum með að samþykkja það.  

Kínverjar sem keyra nú á sístækkandi bílaflota með grímur fyrir vitunum, eru farnir að óttast afleiðingar velmegunar sinnar en vonast enn til að einhver annar borgi brúsann af lofthreinsuninni og sama á við um Indverja sem hætta lífi sínu í hvert sinn sem þeir baða sig í hinu heilaga en lífvana fljóti, Ganges. Einhver annar á alltaf að borga. Ríku hvítu mennirnir sem nú ganga um með hauspoka eiga ekki lengur fyrir þeim lúxus að standa straum af kostnaðinum við að bjarga heiminum. Þeir eiga ekki einu sinni fyrir sínum eigin skuldum. Evran sá um það.

Endapunktinn á Durban ráðstefnuna sló svo Kanada þegar það sagði sig formlega frá Kyoto samkomulaginu.

En í BNA kaus þjóðin sér forseta árið 2008 sem lofaði grænum heimi. Kannski ekki með eldi og brennisteini eins og Al Gore en með lipurri tungu og tryggum vinahópi ætlaði hann að koma því í kring. Þessi vinahópur hefu staðið svo þétt með sínum manni að ekkert hefur farið til spillis, því vasar þeirra eru djúpir og taka vel við. BrightSource sólarrafhlöðu fyrirtæki Robert Kennedy Jr. var svo heppið að fá $1.8 milljarð sér til bjargar. Og fyrir einskæra tilviljun gerðist það fyrir tilstilli eins eigandans sem jafnframt var einn af fjármálastjórum kosningabaráttu Obama. Þetta er í takt við annað í hinu hátimbraða stimulus prógrams Obama forseta. Sagt er að þar hafi kapp verið meira en forsjá eða með öðrum orðum maðkur leikið laus í mysunni. Forsetinn sem ætlaði að breyta heiminum hóf störf með því að moka fé í gæluverkefnið, Græna orku. Meira en $90 milljarðar fóru úr ríkissjóði til að örva hið græna hagkerfi. General Motors fengu $51 milljarð með skilyrði um að þróa draumabílínn, hinn ofurgræna Chevy Volt sem, eftir ár á markaði hefur selst í 5003 eintökum. Í augnablikinu lítur út fyrir að fyrirtækið þurfi að kaupa obbann af bílunum til baka þar sem hann á það til að kveikja í sjálfum sér án fyrirvara. Ekki er talið að ríkið muni endurheimta alla þá fjármuni sem GM fékk úr vösum skattborgaranna. Í dag er Ford, sem afþakkaði inngrip forsetans, farið að skila hagnaði og greiðir nú arð í fyrsta sinn í 5 ár.   

Erfiðast mun verða fyrir forsetann að réttlæta $535 milljón til sólar-panel fyrirtækisins Solyndra. Fyrirtækið fór í gjaldþrot í september. Vandræðin voru orðin augljós í fyrrahaust en fyrirtækið beið framyfir kosningar með að kunngera það, að undirlagi ríkisstjórnarinnar segir sagan. Solyndra var toppurinn á græna draumnum. Hlutverk þess var að standa undir væntingum sem græni herinn gerði til Obama. Það átti að "bjarga jörðinni okkar" og skapa óendanleg störf í grænum iðnaði. En þrátt fyrir nýja verksmiðju og höfuðstöðvar jókst ekki eftirspurn eftir framleiðslunni. Rándýri nýi hátæknibúnaðurinn sem keyptur var fyrir stimulus-peningana er enn í umbúðunum. 

Til að búa þjóðina undir grænu byltinguna var $490 milljónum dælt í kennsluprógram sem sótt var af tugum þúsunda bláeygum bjálfum sem sáu fyrir sér hálaunastörf "í þágu mannkyns" (sýnir trúartilhneiginguna sem að baki bjó). Aðeins 8000 störf hafa skapast í græna iðnaðinum fram til þessa. Peningum var þannig dælt út án þess að kanna þörfina eða rekstrargrundvöll fyrirtækjanna. En einkavinir létu sig ekki vanta í veisluna.  

Á meðan staðan er þessi verður að teljast nokkuð raunsætt af Kanada að kúpla sig frá þátttöku í Kyoto verkefninu. Ekki vegna þess að það sé ekki verðugt heldur vegna þess að það er útilokað að ná árangri þegar nálgun við verkefnið er á trúarlegum nótum.

Loftslagsbreytingar verða ekki lagfærðar fyrir tilstilli trúar. Þetta er vísindalegt verkefni sem er eða er ekki raunhæft en verður aðeins unnið á vísindalegum grunni eins og eldflaugavarnakerfi eða tunglferðir. En umfram allt þarf að nálgast það á heiðarlegan og vandvirkan hátt og mistök og blindgötur þarf að viðurkenna þegar það á við.

 Mynd: www.topnews.in

Hvað varð um iPad jólin?

Athyglisvert graf um jólagjafir séð í ljósi Vergrar landsframleiðslu. Eru Hollendingar nískupúkar eða hafa þeir önnur gildi í hávegum?

Hvar skyldum við vera á þessum skala?

Mynd: www.economist.com

 

Já, hvurn fjandann er verið að borga þeim fyrir

Mér datt þetta myndband í hug þegar ég sá að Alþingi var að samþykkja ný fjárlög með 20 milljarða halla og inn í þeirri upphæð eru 300 milljónir til stjórnmálaflokka. Frústrasjón mín var sú sama og þessa náunga sem horfir upp á forseta sem tekur ekki þátt í að leysa fjármálavanda eigin lands af því að hann telur það dæmt til að mistakast. Fyrr má nú vera sjálfsupphafningin.  

 

Hér aftur á móti er fjármálaráðherra að þjösna í gegn fjárlögum sem skilja skuldirnar eftir fyrir börn framtíðarinnar á meðan skrattakollur tryggir fjármálalegan stöðuleika síns flokks og annarra sem sækjast eftir þægilegri innivinnu. Hér var verið að samþykkja fjárlög þar sem 300 milljónir eru teknir úr vösum skattgreiðenda og afhentar fólki og flokkum sem enginn kærir sig um að styrkja. Allt í nafni lýðræðis. En það er ekkert lýðræðislegt við það að taka fé úr vasa eins til að borga öðrum laun fyrir að vinna að gæluverkefnum sínum. Og það er ekkert lýðræðislegt við það að taka fé úr vasa eins til þess að hindra að aðrir sem vilja vinna landi og þjóð gagn komist í aðstöðu til þess. Og enn síður er eitthvað lýðræðislegt við það að þingmenn skammti sér fé úr sameiginlegum sjóði til að viðhalda setu sinni á þingi.  

Tilvist þingmanna er aðeins réttlætanleg ef þeir vinna þjóð sinni gagn; sjái til þess að aðstæður séu slíkar að þegnar landsins hafi vinnu svo þeir geti framleytt sér og sínum. Það erum við ekki að sjá í þessum fjárlögum.

Karpað um Kolvetnisgjald

er fyrirsögn fréttar í Morgunblaðinu og er þá átt við hugmynd skattmanns að "breikka skattstofninn" m.þ.a. leggja á sérstakan kolefnisskatt. Fyrirtækin greiða nú þegar drjúgan skilding í kolefnisgjald eða sem svara 75% af gjaldi losunarheimilda á markaði í Evrópu, en nú skal gjaldið hækkað og að auki á það nú að ná til jarðefna í föstu formi. Verði af þessum áformum eru líkur á að einhver þeirra fyrirtækja, sem nú þegar starfa hér undir þessu ákvæði, pakki saman og yfirgefi landið. Önnur sem áformað höfðu að setja hér upp starfsemi munu öll taka til fótanna og forða sér hið fyrsta. Enda vandséð að sá sé ekki tilgangurinn með uppátækinu.

En hvað er þá að gerast á hinum alþjóðlega kolefnis vettvangi? Ríkir þar friður? Nei, svo sannarlega ekki. Á mánudaginn á að hefjast enn ein loftslagsráðstefnan í Durban. Líklega sú þriðja. Og nú eru menn ekki einu sinni að reikna með að árangur náist. Jafnvel talið líklegt að Kyoto samkomulagið renni sitt skeið í árslok 2012 "never to be heard of again". Klúðrið í Kaupmannahöfn hefur ekki aukið líkurnar á að betur fari í þetta sinn.

 Og Græni Loftslags sjóðurinn sem átti að gefa Kaupmannahafnar ráðstefnunni eilíft líf er að öllum líkindum andvana fæddur. Peningalöndin Bandaríkin og Sádi Arabía eru ekki tilbúin að gefa samþykki sitt fyrir stofnun sjóðsins sem átti að fleyta auðæfum Vestrænna ríkja til loftslags verkefna í þróunarlöndunum. Ef BNA og SA eru ekki með eru líkurnar hverfandi að af stofnun sjóðsin geti orðið, jafnvel þótt Brazilía, Kína og Indland berji í borðið og heimti sitt og engar refjar.

ESB sem harðast hefur gengið eftir stofnun sjóðsins er líka farin að draga nokkuð úr kröfunni. Verðfall á losunarheimildunum af völdum evru-kreppunnar er byrjað að segja til sín, sem aftur getur haft neikvæð áhrif á samkomulagið. Ef enginn árangur næst í Durban er líklegt að Kyoto samkomulagið renni sitt skeið í lok næsta árs.

En Steingrímur kærir sig kollóttann um það því alltaf má finna upp nýja skatta ef vilji er fyrir hendi. Og Steingrím skortir ekki viljann.

Viðbót 28. nóvember:

Nú nokkrum klukkustundum áður en Durban ráðstefna Sameinuðu þjóðanna á að hefjast er hvergi minnst á hana í blöðum eða fréttatímum. Hvorki hér né erlendis. segir það ekki eitthvað um hvers menn vænta eða vænta ekki af þessari ráðstefnu.

Kannski ef ráðstefnan kemur sér saman um að fordæma Ísrael er von til að RÚV, í það minnsta, segi frá henni.

mynd1: www.cenvironment.blogspot.com

Ekta ítalskt

Lífið í ESB verður einfaldara með hverjum degi.

 

 Nú þurfa Grikkir og Ítalir ekki lengur að eyða tíma sínum í vangaveltur um hvað þeir vilja, hvert þeir fara eða með hverjum þeir telja sig eiga samleið með. Persónubundið val hefur verið tekið frá þeim og nú fara þeir bara eftir prógrammi dagsins. ESB ákveður hvaða tannkrem þeim er óhætt að kaupa, hversu bognir bananarnir, sem þeir borða mega vera og eins og Matti lýsir svo snilldar vel, réttur dagsins er ákveðinn í Brussel. Teknókratarnir hafa tekið við völdum.

Engin lýðræðislega kosinn þingmaður situr nú í ríkisstjórn Ítalíu.

www.telegraph.co.uk

Vinarþel eða hnífasett í bakið'

Vinur er sá sem til vamms segir, eða hvað?

Það er mikið af kossum og klappi á bakið innan EU-klúbbsins. Allir brosandi á glansmyndunum eins og kærleikurinn einn ráði þar ríkjum. Klappkórinn gefur í það minnsta ekki annað í skyn.  Honum  er líka eins gott að vera ekki að ybba gogg, því eigendur klúbbsins eru óragir við að senda þá á höggstokkinn ef skortur er á tilhlýðilegum samstarfsvilja. Kórinn veit nú orðið hvað honum er fyrir bestu. Þarf ekki lengur að hafa um það orð eins og Papandreou og Berlusconi fengu að kynnast þegar þeir leyðu sér að senda Brussunum langt nef. En þeir eru ekki þeir einu sem hafa fengið að fjúka. Hver ríkisstjórnin innan ESB á fætur annarri hefur fallið fyrir tilstilli Brusselklíkunnar þótt hér heima mætti ætla af fréttaflutningnum að alger hamingja ríki þarna milli vina. Aftökurnar eiga sér stað í hvert sinn sem aðildarríki ýjar að því að leyfa kjósendum að ákveða örlög sín sjálfir. Það er því ekki skrítið að farið sé að þynnast stoffið i þessum sjúklega blekkingarleik ESB-aðildarsinna sem rekinn er ofan í landsmenn af fréttastofunum.

Það var því óneytanlega tilbreyting að lesa grein eftir sagnfræðinginn, Niall Ferguson í WSJ "2021: Nýja Evrópa". Þar horfir hann um öxl úr framtíðinni eins og hann les hana af þeim atburðum sem eru nú að gerast í Evrópu og hafa verið að gerast þar. Á listanum yfir lönd þar sem ríkisstjórnir hafa fallið síðan vandræði evrunnar byrjuðu á síðasta ári eru auk Grikklands og Ítalíu, Holland, Slóvakía, Belgía, Írland, Finnland, Portugal og Slóvenía. Á morgun fellur ríkisstjórn Spánar og næsta vor Frakklands. Allt vegna skitinnar myntar sem smyglað var inná á þessar þjóðir með gylliboðum um eilífa sælu og gósentíð.

En á meðan öll Suður-Evrópa er ein rjúkandi rúst sér Ferguson fyrir sér að evran lifi sem mynd þýska ríkjasambandsins eins og sést á næstu mynd.

 

Hér trónir Þýskaland á toppnum með Frakkland, Austurríki, Belgíu og Balkanlöndin í kviðpokanum. Tékkland og Slóvakía verða þá líka "piece of cake". Suðurkanturinn verður uppspretta vinnuafls fyrir herraríkin og sundlaugarbarmur á sumrin. Norðurlöndin draga síg út úr félagsskapnum og mynda sína eigin blokk því þeim hugnast ekki að standa undir kostnaði við Miðjarðarhafslöndin og Stóra-Bretaland verður aftur trúverðugur kostur, þegar Skotar og Írar haltra aftur heim.

Habsborgarveldið verur þá aftur orðið að veruleika, en án nokkurs slagkrafts.

Myndir: www.wsj.com

The Domestic Goddess

Bilið milli vonbrigða og gleði getur verið ótrúlega stutt. Það fékk ég að reyna í kvöld þegar ég varð frá að hverfa úr Háskólabíó. Uppselt var á mynd Finnans Aki Kaurismäki Le Havre  sem sýnd er á kvikmyndahátíð RIFF. Það var nokkuð átak að koma sér af stað út í rigninguna og myrkrið í kvöld, en ég lét mig hafa það. Var í skapi fyrir svartan húmor og enginn festir hann betur á filmu en Kaurismäki. Ég var því fremur framlág þegar ég staulaðist heim. Sá fyrir mér ömurlegt kvöld fyrir framan sjónvarpið. En viti menn "Lo and behold" var ekki "The Happy Hifer" að nudda sér upp við eldhúsborðið i ríkisstjórnarsjónvarpinu. Og ekki frekar en fyrri daginn svíkur Nigella aðdáendur sína.

Hver annar getur töfrað fram glæsimáltíð úr svínaskönkum, þar sem kartöflum og eplabátum er hrúgað í kring af einskærri hamingju. Það er alltaf jólastemmning í loftinu þar sem Nígella fer og vinkonunni, sem fékk þann heiður að leggja á borð fyrir veisluna, var boðið að fylgja frúnni eftir " follow my ever expanding rear" hljómuð hvatningar orðin. Jafnvel húmor Kaurismäki toppar ekki þennan.

Þessi afturendi komst reyndar í fréttirnar í sumar þegar nágrannar kvörtuðu undan útsýninu. Frúin lét það ekki á sig fá þótt gleymst hafi að frosta glerið á baðherbergi hjónanna. Lofaði þó að láta athuga þetta.

Umburðalyndi sem ekki var að finna í dómi hæstaréttar yfir reykvískum karli í dag.  

 

Eins gott að Nigella bjóði sig ekki fram til þings í Kanada. Þar eru brjóstaskorur photoshoppaðar af mikilli snilld af nýkjörnum fulltrúum þjóðarinnar. 

Kanadísk blygðunarsemi

Örnámskeið í ESB aðferðafræði

Varúð sannleikurinn er ekki fyrir viðkvæm eyru. En það ætti að útvarpa þessari ræðu um hátalara á hverju torgi um allan heim. Það þarf að berja þetta inn í hausinn á fólki. Á ESB þinginu er ræðan eins og perlur sem kastað er fyrir svín, því tapparnir í eyrum ESB safnaðarins eru framleiddir samkvæmt þýskum gæðastaðli og því hljóðheldir. 

Spilavíti umhverfissinna, þar sem allir tapa.

Let´s face it, allt þetta bardús í kringum umhverfisvæna orku er bara enn ein leið samfélagssmiðanna  til að herja á vasa skattborgaranna. Heimurinn er ekki tilbúinn til að skipta yfir í svokallaða vistvæna orkugjafa. Ríkisstjórnir Vesturlanda geta rembst eins og rjúpur við staur (stein, skv nýrri venju) og eyðilagt allar náttúruperlur landa sinna en það breytir því ekki að tæknin er ekki enn á brúklegu formi. Vindorkuna þarf að niðurgreiða til að halda aftur af henni þegar virkilega blæs og sólarorkan kostar of mikið í framleiðslu. Spánn hefur horfst í augu við að grænstarfastefnan hefur beðið skipbrot. Hvert starf í þessum geira kostar um $800.000 og við hvert nýtt starf tapast 2.2 í öðrum starfsgreinum. Og orkukostnaður stefnir upp í heiðhvolfið. Bailout Obama til sólarorkufyrirtækisins Solyndra sem átti að skapa 1100 störf á hálfa milljón dollara stykkið er nú gjaldþrota. Engin störf voru búin til en 1000 starfsmenn sem fyrir voru í fyrirtækinu eru nú atvinnulausir. Svo virðist sem aldrei hafi annað verið í spilunum. Skattgreiðendur fá svo að axla byrðina af $535 milljóna fyrirgreiðslu Obama til styrktaraðila kosningasjóðs síns, því séð var til að veð fyrir fyrirgreiðslunni alríkisins var sett aftast í kröfuhafa röðinni. 

 

Ríkisstjórnir eiga að skapa skilyrði fyrir fyrirtæki til að starfa í og láta svo markaðnum eftir að finna leiðina til hagkvæmni. Gorískan sem greip um sig fyrir nokkrum árum er ekkert annað en púra kommúnismi. Þar tapa allir.

Mynd: www.telegraph.couk

 

Bankarnir breytast ekkert

Það vakti nokkra athygli í vikunni þegar bankarnir kynntu afkomutölur fyrir fyrrihluta ársins. Ekki beinlínis hangið á horreiminni þar frekar en fyrri daginn. Litlir 40 milljarðar í kassann á meðan heimilin sem gengu að 110% afarkostunum horfa framan í 5% verðbólgu og hækkandi. Ekkert virðist hafa breyst í bankakerfinu annað en að nú eru allar skúffur troðfullar af peningum sem enginn hefur efni á að taka að láni. Kennitölur flakka sem aldrei fyrr. Laun bankamanna eru að nálgast það sem þau voru fyrir hrun og þokan sem umlykur allar starfsemina er þéttari en sú austfirska. Skilanefndir og skiptastjórnir eru svo kapítuli útaf fyrir sig. Til að kóróna blekkinguna var Bankasýslunni komið á fót svo fjármálaráðherra gæti stjórnað óáreittur af lagabókstafnum á bakvið tjöldin.

Bankarnir hirða fyrirtækin, afskrifa skuldir þeirra og etja þeim síðan í samkeppni við einkafyrirtækin sem skulda þessum sömu bönkum. Þannig eru þau knésett hvert af öðru með velvilja ríkisstjórnar sem hefur það eitt markmið að uppræta allt einkaframtak. Og þannig geta bankarnir hirt þau upp hvert af öðru og bætt í safnið. Þegar bankarnir eru svo neyddir til að draga úr fyrirtækjarekstri sínum fara samningaviðræður fram í myrkvuðum bakherbergjum en almenningur stendur frammi fyrir gerðum hlut.

Út í hinum stóra heimi sem skelfur nú eins og J-ello í skál ríkir 2007 hugsunarhátturinn enn óbreyttur. Ríkisstjórnir yggla sig og gretta en ekkert lát er á bónusunum og bruðlinu. Ekki einu sinni þegar koma þarf bönkunum til bjargar láta þeir svo lítið að breyta hegðun sinni.

Í þessu samhengi má skoða viðhorf íslenska "þjóðfélagsrýnisins" Bubba Morthens sem saknar gömlu góðu daganna í faðmi föllnu bankabullanna og notar hvert tækifæri til að bera blak af þessum skuggaverum sem kaupa nafn hans eins og hvert annað góss til að berja á öðrum. Hatur þeirra verður þá hatur hans. Andspænis þessu standa menn sem sjá hlutina í tærara ljósi. Matti á Daily Telegraph er einn þeirra. Í dag súmmerar hann NÝJA BANKAKERFIÐ upp. Bankaóráðsían lifir enn góðu lífi. Ekkert raskar ró bankamannanna, jafnvel ekki $2 milljarða stuldur úr hirslum UBS bankans.  Slík sálarró ætti að kalla fram grunsemdir hjá fjármálaeftirlitinu um að eitthvað enn verra eigi sér stað undir yfirborðinu, þ.e.a.s. ef til er eitthvað fjármálaeftirlit.