Úr brúnni í ískaldann sjóinn

Íslenskan býr yfir kjarnyrtum orðaforða sem nær yfir allar athafnir manna. Flest orðin eða orðasamböndin koma úr atvinnuháttum liðinna alda, sjómennsku og búskaparháttum. Mörg hafa glatað merkingu en þó eru ótrúlega mörg sem enn lifa í tungumálinu. Hugtök eins og karlinn í brúnni, hendur á dekki og svo þessir sem yfirgefa sökkvandi skip. Þessi hugtök úr íslensku sjómannamáli lýsa vel fréttinni sem ég las á visir.is nú fyrir stundu.

Fréttin, sem í raun er bara vangaveltur blaðamannsins, gerir því skóna að svipta megi Björgólf Guðmundsson og Sigurð Einarsson riddarakrossum  sem forseti Íslands veitti þeim, að "tillögu" orðunefndar, á meðan "allt lék í lyndi".

Í fréttinni segir:

 Í forsetabréfi kemur (....)  fram að orðunefnd getur tekið ákvörðun um að svipta hvern þann, sem hlotið hefur orðuna en síðar gerst sekur um misferli rétti til að bera hana.

Einhvern veginn lyktar þetta af því að menn séu að reyna að hvítþvo forsetann og orðunefnd af þátttökunni í þeirri gandreið sem hér ríkti á útrásartímunum ógurlegu. Það er hins vegar borin von að þátttaka þessara einstaklinga verði einhvern tímann sett undir hulinshjálm. Ekki frekar en þátttaka blaðamanna visis.is, Fréttablaðsins, DV og allra þeirra miðla sem keyrð partýið áfram.

Menn tóku þátt, voru meðvirkir eins og það er kallað nú til dags. Það að víman sé runnin af þeim og  sannleikurinn loksins orðin öllum ljós er engin afsökun fyrir dómgreindarleysinu sem hér ríkti. 

Fjölmiðlar klöppuðu "víkingunum" lof í lófa. Orðunefnd sá um að útnefna hina verðugu og getur því ekki varpað þeirri ábyrgð af sér. Forseti Íslands getur ekki tekið neitt aftur af gerðum sínum. Hann tók þátt í geiminu; taldist til vina "víkinganna". Hann flaug í einkaþotum þeirra, sat í stúkum þeirra, sat veislur þeirra, veitti tilvist þeirra vigt á alþjóðavettvangi og hann hengdi orðurnar á þá. Þessa skömm má hann búa við það sem eftir lifir.

Látum þá halda orðunum. Það mætti jafnvel skylda riddarana til að bera krossana sína svo öllum geti verið ljóst hverjir þeir eru og hvað þeir gerðu. Orðurnar gætu verið minnismerki um afglöp þjóðar, eins og danska konungsmerkið á Alþingishúsinu. Slík merki á ekki að fjarlægja, þau eiga að vera okkur viðvörun um fallvaltleika tilveru okkar, að ekki er allt sem sýnist og að sjálfstæði þjóðar er ekki sjálfgefið. 

Sjaldan hefur íslensk þjóð þurft meira á þessum merkjum að halda, en einmitt nú. 

Athugasemdir

[Gústaf Níelsson, 14.7.2009 kl. 01:37]

Mæltu kvenna heilust og gjarnan vildi ég vita hvaða fjölmiðlamenn nutu flugferða og viðurgjörnings útrásarvíkinga. Af einhverjum ástæðum er vandlega þagað yfir því. Kann einhver að skýra það?

[Ragnhildur Kolka, 14.7.2009 kl. 17:16]

Ég tek undir með þér Gústaf, það væri áhugavert að vita hvað fjölmiðlamenn nutu gestrisni útrásarvíkinganna, en eins og þú veist þá ríkir þagnarbandalag þeirra á milli.