... leitar náttúran út um síðir

Peningar! Völd! Kynlíf! Hvað er það sem knýr heiminn áfram? Ætli það sé ekki sitt lítið af hverju. Rétttrúnaðarpólitíkin hefur þó kastað rekunum yfir  þarfir og þrár kynlífsins og flest flokkast nú sem klám. Ég varð því ekki lítið hissa þegar ég  vaknaði í gær með kynlífskvak allt í kringum mig. Og ekki bara frá femíinistum, sem slegið hafa eign sinni á umræðuna, heldur líka frá ótíndum sjónvarpmönnum, blaðasnápum og bloggurum. Loftið titrar af eftirvæntingu og spennu. Loksins eitthvað bitastætt.  Hver fréttin rekur aðra um þessa óáranin sem viðhaldið hefur mannkyninu í hundruð þúsundir ára, ef ekki milljónir. Fyrst er að telja “hneykslið” á fjöllum. Upplýst hefur verið að konur hafi orðið fyrir kynferðislegri áreitni á vinnustað. Hvar? Jú auðvitað á Kárahnjúkum. Hvergi annars staðar á Íslandi er jarðvegurinn fyrir hneykslanlegt athæfi jafn frjósamur. Kynjahlutföll um það bil 95:5 og villt náttúran allt í kring. Spurning hvort Impreglio hafi ekki átt að vera skylt að afhenda skírlífisbelti strax við undirritun ráðningarsamnings. Hvers vegna það kemur fólki á óvart að klappað sé á einhverja kvenmannsbossa, svona í framhjá hlaupi, kemur mér hins vegar á óvart, enda á þeim aldri að muna slík bossabrek áður en þau voru særð úr íslenka karlpeningnum. Ótrúlegt samt, að ekki hafi hvarflað að þeim konum, sem um þessi störf sóttu, að karlar sem taka sér fyrir hendur að nauðga náttúrinn, láti staðar numið þar. En þar sem engar kærur hafa verið lagðar fram verður að líta svo á að annað hvort hafi ekkert gerst eða allt farið fram með einróma samþykkt. Eða eins og Sóley Tómasdóttir orðaði það svo skemmtilega á blogginu sínu “að konur nú hafa kynhvöt sem þær megi ráðstafa að vild”. Þetta eru orð í tíma töluð. Og ekki er allt búið. Hótel Saga (eða hvað Bændahöllin heitir núna) hefur þurft að reiða fram milljónir í skaðabætur fyrir ósæmilega viðskiptahætti – eftir skírlífisstorminn sem óð yfir landið síðastliðinn febrúarmánuð þegar nokkrir buisnessmenn, úr ónefnanlegum iðnaði, ætluðu að líta hér við. Látum vera að femínistar, kirkjan og pífumprýdd ritstjórn Morgunblaðsins hafi misst jarðtenginguna um sinn. Það er nú reyndar engin nýlunda. En að borgarstjórn Reykjavíkur álykti gegn erlendum ferðamönnum, sem gera vildu hér stutt stop, það tekur út yfir allan þjófabálk. Skynhelgin hjá þessari þjóð, sem reglulega er í heimspressunni vegna óhaminnar unglingadrykkju eða vegna lauslætis kvenþjóðarinnar, ríður ekki við einteyming. Viljum við ekkert vita af kynlífi eða klámi. Hvernig má þá útskýra að gæðaritið Ísafold er uppselt á öllum útsölustöðum. Hvers vegna? Jú, vegna þess að lífið er orðið svo “deadly dull” fyrir obbann af íbúum þessa lands að þá þyrstir í smá broddborgara svita. Á bakvið býr hins vegar tilraun til að berja bæjarstjórann í Kópavogi í gólfið, líkt og tókst svo snilldarlega með Vilhjálm Þ í vetur. Feillinn liggur í, að enn rennur blóð í æðum Gunnars I, svo þetta mun taka eitthvað lengri tíma. En ekki skortir á aðdráttaraflið orðanna –Goldfinger!! Vændi!! Mansal!! – Menn eru ekki í vanda með að lýsa ósómanum. Silja Bára Ómarsdóttir fullyrti í Í vikulokin í gær að lögbrot séu framin á Goldfinger. Ekki að hugsanleg lögbrot séu framin þar. Nei, þau eru framin þar. Svona fullyrðing kallar ekki á rökfærslu eða sönnunarbyrði að hennar mati. Það þarf aðeins að varpa henni fram og þá er hún orðin að viðmiði. Þjóð veit þá tveir vita. Þetta með leiðann er ekki bara gripið úr tómu loftinu. Frétt í dönskum blöðum lýsir vanda danskra karla og geta má sér til að vandinn eigi við fleiri. En sífellt fleiri karlar leita nú til læknis í Danmörku vegna löngunarleysis til spúsu sinnar. Þetta gerist þrátt fyrir Viagra og öll tækin og tólin sem sérverslanir með hjálpartæki hafa á boðstólum. Jafnréttið virðist hafa gefið körlum kvenlega kvilla, svo sem, höfuðverk. Ekki björguleg bítti það.  Það skyldi þó ekki vera að síðastu von mannkyns til að viðhalda sér verði, í framtíðinni, að finna á virkjanasvæðum í óbyggðum Íslands.