Skattaskrattar

Gosi 

Steingrímur er ekki eina eintak sinnar tegundar. Kópíurnar eru fleiri, miklu fleiri. Hér er ein:

Messíasi vinstrimanna í BNA hefur verið steypt af stalli. Loksins eru menn farnir að leyfa sér að spauga með hann. Góðlátlega að vísu en það örlar á því. Ekki vanþörf á að taka til varnar, því nú er fjárlagahallinn kominn í rúma 14 trilljón dollara og kauði aftur kominn á kreik  með betliskálina. Steingrímur trítlar í humátt á eftir með bankaafskriftirnar sínar og Icesave-þjáninguna.  

Hvorugur verður í embætti þegar reikningurinn smellur inn um lúguna.

 

Mynd fengin að láni af: http//jari.blog.is

 

 

Bækur og besservissar

Klassík í útrýmingarhættu

Er þörf á að "betrumbæta" klassískar bókmenntir? Svo segja sumir. 

Þrjár megin ástæður ritskoðunar í heiminum eru vegna trúarlegra skoðana, stjórnmálaskoðana og misboðinnar siðgæðisvitundar. Því innihalda flestir bókabannlistar annað hvort Biblíuna eða Kóraninn. Mislitir listar stjórnmálaskoðana innihalda bækur eins og  Prinsinn eftir Machiavelli, Vesalingana eftir Hugo, Kofa Tómasar frænda eftir Stowe, Kommúnista ávarp Marx og Dag í lífi Ivans Denisovich eftir Solzhenitsyn. Jafnvel Dagbók Önnu Frank á sitt sæti á pólitískum bannlistum. Það er hins vegar blygðunarsemin sem á rósóttasta bannlistann, því siðgæðisvitund er eitt fjölbreytilegasta fyrirbæri á jarðkringlunnar. Siðgæðisvitund er nefnilega ekki afmarkað fyrirbæri heldur er hún undirsett bæði trúar- og stjórnmálaskoðunum sem hver og einn getur látið eftir sér að túlkað að sinni vild. Því er oft erfitt að greina hvaðan áhrifin koma. Þó má gera ráð fyrir að holdleg afneitun kirkjunnar þjóna hafi haft áhrif varðandi bann á bókum eins og Kantaraborgarsögum, Elskhuga Lafði Chatterley og Lolitu.

Einn undarlegasti titill á bannlista bóka er  Saga hnignunar og falls Rómarveldiseftir Gibbon. Brillíant bók skrifuð meira en þúsund árum eftir fall hins rómverska keisaradæmis, en innihélt gagnrýni og háð sem beindist bæði að skipulögðum trúarbrögðum og stjórnarhætti samtímans. Slík var skarpskyggni Gibbons að sagt var að stjórnvöld á Englandi óttuðust ekkert meira en að hann tæki upp á því að skrifa sögu eigin lands.

En nú er öldin önnur. Kristin trú truflar ekki lengur bókabrennumenn, þótt trúarlegt eðli segi til sín í bannfæringunni. Nú er það hinn pólitíski rétttrúnaður (PR) sem ræður því hvaða bækur mega lifa og hverjar ekki. Og röðin er komin að barnabókunum. Ekki er langt síðan að Tíu litlir negrastrákar eftir bandaríska skáldið Septimus Winner í þýðingu Gunnars Egilssonar komst á milli tannanna á þessum heilaga hópi. Má geta sér til að sú umræða hafi ekki gert annað en að ýta undir sölu bókarinnar, því enginn sem til þekkti vildi brenna inni án strákanna. Ótölulegur fjöldi fólks sem alist hafði upp með þessu snilldarverki keypti bókina fyrir barnabörn sín og barna-barnabörn.

Ritskoðun og bann hefur sumstaðar verið sett á bækur Belgans Hergé vegna túlkunar hans á teiknimyndahetjunni Tinna. Þykir bókin Tinni í Kongó sýna grófa kynþáttafordóma, þótt hún sé bara barn síns tíma. En við breytum ekki sögunni eftir á og Tinnabækurnar gefa okkur innsýn í evrópskan hugsunarhátt þess tíma. Þótt andstaðan við banni á bókinni hafi víðast hvar komið í veg fyrir bókin væri tekin af sölulistum hafa hinir sjálfskipuðu siðferðispostular víða komið því til leiðar að bókasöfn skrái hana undir alls óskildum indexum svo nær ógerlegt er að hafa upp á henni í hillunum. Enda ekki flokkuð sem barnabók lengur. Hið kaldhæðnislega við þennan tepruskap er að Tinni í Kongo er ein langvinsælasta barnabók þeirra þarna í Kongo, sem finna til dálítils stolts yfir því að um land þeirra sé fjallað. Kannski dálítið eins og við sækjumst eftir að fá að vita "How do you like Iceland".

Nú er PR-hreinsunaráráttan enn einu sinni farin af stað. Í þetta sinn er það barnabókin góða Stikkilsberja-Finnur eftir stórskáldið og húmoristann Mark Twain. Reyndar er þetta ekki í fyrsta sinn sem Finnur og ef út í það er farið Mark Twain lenda undir hnífnum. Bókin kom út 1884 og strax árið síðar hafnaði bókasafnið í Concord, Massatusetts að taka hana á skrá þar sem hún væri í senn "gróf og forheimskandi (...) og ætti því betur við í slömminu en meðal virðingarverðs og hugsandi fólks."

Þessir betriborgarar sem ekki vildu menga hugi ungmenna sinna áttuðu sig ekki á þeirri gagnrýni á kynþáttafordóma sem falin var í þessu hráa og grófa orðfæri sem Twain nýtti sér svo undur vel í bókinni. Hin húmoríska ádeila fór því fyrir ofan garð og neðan hjá siðapostulunum í Concord, rétt eins og núna við endurútgáfu bókarinnar hjá NewSouth Books (tilgerðin leynir sér ekki í stafsetningunni). Bara nafnið á útgáfufélaginu kveikir á viðvörunarbjöllum. "NewSouth" minnir á svona extreme make-over, sem reynt var hér þegar vinstrimenn vildu bjóða fjölmenninguna velkomna og tóku til við að kalla aðflutta, nýbúa. Við vitum hvernig það fór og hverjir flokkast nú undir að vera "nýbúar".

Á einhvern óskiljanlegan hátt ímynda þessir NewSouth útgefendurnir sér að þeir séu færir um að betrumbæta verk Marks Twain. Þeir grípa boltann á lofti, því samkvæmt nýjustu tilskipun siðgæðisvitundar pólitískrar rétthugsunar er nú harðbannað að segja orðið "negro" í Bandaríkjunum. Einfalt og lýsandi orð. Í staðin eru svartir þar í landi ævinlega kallaðir "African-Americans" þótt þeir hafi aldrei til Afríku komið og aldir séu liðnar síðan forfeður þeirra komu til Ameríku. Þessi ofurtillitssemi varðandi húðlit nær þó ekki til hvíta mannsins. Þar þykir sjálfsagt að tala um "hvíta karlmenn" og skilgreina þá jafnvel enn betur með því að klæða þá í jakkaföt. Þessi lýsing er sett fram í niðrandi merkingu og hefur sú skilgreining jafnvel verið tekin inn í "jafnréttisumræðuna" hér. Jafnvel Páll Óskar, sem manni hefði fundist eðlilegt að sýndi öðrum þá tillitssemi sem hann áskilur sér og sínum líkum, talar niðrandi um "hvíta karla". Jafnréttissmiðir hér telja reyndar líka að tussufínt sé vel boðlegt í umræðunni, þó ekki sé kannski sama hverjum leyfist að brúkar orðið. En þetta er kannski útúrdúr, því enn hefur engin bók verið bönnuð vegna notkunar orðsins "tussufínt" né heldur vegna skilgreiningar á mannskepnu með orðasambandinu "hvítir karlar í jakkafötum."  NewSouth Books hefur þó tekið að sér að hvítskrúbba verk Marks Twain og fjarlægt meira en 200 "N-orða" færslur og sett í staðinn hið ygglda orð "þræll". Þar með ætti það ekki að fara framhjá komandi kynslóðum að "hvítir karlar" brutu á mannréttindum "Afrískra-Ameríkana" með því að hneppa þá í þrældóm. Indíánar fá líka uppreisn æru hjá NewSouth.

Þeir sem vilja gefa afkomendum sínum færi á að kynnast sögunni eins og hún hefur verið kynnt fyrri kynslóðum í anda þess hugsunarháttar sem ríkti þegar sögurnar voru settar á blað ættu að íhuga að byrgja sig upp af eldri útgáfum áður en NewSouth læsir líka klónum í Grímsævintýrin, Línu Langsokk og jafnvel Litlu Gulu Hænuna. 

Hættan mun ekki líða hjá í bráð. 

 

Mynd1: www.townhall.com

Mynd2: www.townhall.com

Mynd3: www.sarahjclark.blogspot.com

 

Fyrirsjáanleiki vinstri viðhorfanna

Vinstri viðhorfin eru alls staðar eins. Ef við setjum Davíð Oddsson í stað Palin, Heimssýn í stað Teboðsins og Sjálfstæðisflokkinn í stað hægri stefnu má yfirfæra þessa mynd á Ísland. Sumir mundu kalla þetta þráhyggju, aðrir þröngsýni en líklega falla þessar skoðanir bara undir forheimskaða tækifærismennsku sem fer reglulega um heimsbyggðina eins og hver önnur Asíu-flensa. Hér á landi betur þekkt þekkt sem Davíðs Oddsonar heilkennið.

Og ekki breytast viðhorfin þegar kemur að náttúrulegum hamförum. Vinstri menn hafa alltaf sömu svörin og þau eru nú holdgerð í Steingrími Joð sem manna auðveldast á með að snarsnúast á meiningunni, sbr. ESB aðlögunina og AGS afstöðuna. Breytingar á veðurfari, sem þekkst hafa í gegnum aldirnar segja þeir nú vera á ábyrgð Vesturlandabúa sem bruðli með orku. HLÝNUN af mannavöldum heitir það í dag, þó að fyrir nokkrum árum hafi vitringarnir (sic) spáð okkur FIMBULVETRI.  Hvert sem ástandið er þá er það alltaf af okkar völdum.

Its a "no-win situation", en alltaf fyrirsjáanleg.

 

Mynd: www.townhall.com

Viðbót dagsins 17.01.2011.   Einhver lesandi síðu minnar var svo vænn að senda mér link inn á visir.is sem tengist beint og styður fullyrðingu mína um DO heilkennið. Og eins og sést þá eru sumir sjúkdómar einfaldlega ólæknandi. Alltaf vel þegið að fá stuðning við staðhæfingar sínar.

Kristin trú á ekki upp á dekk í ESB

Tuttugu og einn lést í bílasprengingu sem sprakk í Alexandríu eftir messu á aðfangadag. Á fimmta tug særðust. Öfgafullir múslímar stóðu fyrir árásinni. Á Evrópuvaktinni má lesa fyrirsögnina "Reiði magnast í Evrópu vegna árása á kristna í Alexandríu". Viðbrögðin eru að Sarkozy Frakklandsforseti sendir mótmæli til Mubaraks og hinn ítalski Frattini skorar á kollega sína í ESB til að snúast gegn árásum á kristna í Egyptalandi. 

En er líklegt að ESB geri eitthvað í málinu? Ekki ef marka má frétt í The Guardian á Þorláksmessu. Sami Frattini hafði þá gert kröfu um að ESB dragi til baka þrjár milljónir eintaka dagbóka sem sendar höfðu verið til skólabarna vítt og breitt í sambandinu. Dagbækur sem eru lítt dulbúnir áróðursbæklingar, þ.s. kynnt eru öll helstu trúarbrögð heims nema kristni. Helgidagar múslima, Sikha, Hindúa og kínverskir hátíðisdagar eru dyggilega tíundaðir, en hvergi er minnst á Jól eða aðra helgidaga kristinna. Trúarbrögðin sem flest lönd sambandsins hafa þó gert að sínum.   Það er ágætt fyrir okkur að kynnast hvernig hlutirnir eru unnir í ESB og fnykinn leggur af þessu dagbókarmáli. Gott að vera viðbúin þegar sambandið hefur hina "hlutlausu" kynningu sína á eigin ágæti, því að þrátt fyrir kröftug mótmæli frá Ítölum og Pólverjum, sem samanlagt telja um 100 milljónir manna (20% ESB), ætlar sambandið ekki að gera neitt í málinu. Kostnaður við útgáfu var meira en 5 milljónir evra sem talsmaður ESB segir vera kynningarrit fyrir unga ESB neytendur. Svo þeir viti um hvað valið snýst. Má eiginlega segja að trúfrelsið sé afnumið þegar valið snýst ekki lengur um að fá að vera kristinn heldur snýst það um öll önnur trúarbrögð heimsins þar með talda trúna á loftslagsbreytingar. Sambandið lofar þó að bæta úr þessari yfirsjón við næstu prentun.

 

Vel haldið mannréttindaráð

Eitt af betri atriðum áramótaskaupsins var ritskoðaður jólasálmur barnanna í boði mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar. Boðskapur ráðsins á góðan hljómgrunn meðal leikskólakennara, en andspyrna almennra borgara hefur eitthvað verið að þvælast fyrir. Dyggur stuðningur ESB, þegar þar að kemur, mun auðvelda ráðinu "mannréttindabaráttu" sína.

Mynd: www.rvk.is