Kosið um te eða töfrabrögð

Í þing- og öldungadeildarkosningum í BNA á þriðjudag stendur valið milli tebollans og töfrabragða. 

Eitthvað er nú farið að fölna birtan af töfralampanum sem Barack Obama nuddaði svo óspart í kosningabaráttunni 2008 og fleytti honum á forsetastól BNA það ár. Nú velja sífellt fleiri gamla beyglaða teketilinn, sem býður reyndar ekki upp á eins stórkostlegt "stjörnuskot", en er líklegri til að halda á mönnum hita á þeim köldum vetrarkvöldum sem framundan eru. Helsta krafa Tehreyfingarinnar, sem kennd er við uppreisnina í Boston 1773, og sem nú sækir á í þingkosningunum er: "minni afskipti ríkis og lægri skattar". Ekki vanþörf á að minna á þennan boðskap, því nú er fjárlagahallinn komin í 13,616 trilljónir (trilljón er tala með tólf núll fyrir aftan sig) og heildar skuld ríkisins 94% af þjóðarframleiðslu. Árlegur halli siglir hraðbyr upp á við. Líkt og ríkisstjórn Íslands kann Obama aðeins trixið að skattleggja. Hann hefur engin ráð með að koma hjólum atvinnulífsins í gang.  Fjölgun opinberra starfsmanna þyngir aðeins róðurinn eins og hér. Þegar valið stendur milli vinnu og örbirgðar þá kýs almenningur vinnu. Bandaríkjamenn hafa nú fengið smjörþefinn af merkingunni bakvið VONIR og BREYTINGAR Obama. Á bakvið töfra og óskhyggju er botnlaust fen skulda. Skuldir sem greiddar verða úr vösum skattgreiðenda, barna þeirra, barnabarna og barnabarnabarna þeirra.

Obama er farin að undirbúa ósigurinn í þingkosningunum. RealClearPolitics líkir þessum undirbúningi við skotgrafarhernað. Menn grafa skotgrafir og koma sér fyrir. Ekki veitir af því flóttinn úr liði Obama er orðin svo áberandi að honum verður ekki lengur leynt. Reynt er að halda því fram að ekkert sé eðlilegra en að skipta út í æðstu embættum innan stjórnarinnar á þessum tíma. Sagan segir þó annað.

Og skiptin eru líka athyglisverð. Tvær óþekktar skrifstofublækur úr kerfinu eru settar inn í stað þungavigtarmanna. Rahm Emanuel var, áður en hann varð starfsmannastjóri Hvítahússins kjörin öldungadeildarþingmaður Illinois-ríkis og þjóðaröryggisráðgjafinn sem nú yfirgefur stjórnina er fjögurra stjörnu hershöfðingi sem stýrt hafði sameinuðum herafla í Evrópu. Embættismennirnir sem nú taka við eru þekktir fyrir að vera reddarar en ekki stefnumótunarmenn. Þeir eru ódýra fallbyssufóðrið sem fylla má með skotgrafirnar.

Flóttinn er kominn á fulla ferð. Hann minnir á fræga líkingu við nagdýr og sökkvandi skip enda fjöldinn slíkur og ekkert eðlilegt við hann. Allir þjóðaröryggisráðgjafar 5 fyrrverandi Bandaríkjaforseta hafa enst í minnst 4 ár utan ráðgjafi Ronald Reagans,  en Condy Rice yfirgaf embættið aðeins til að taka við utanríkisráðuneytinu sem í flestra augum er talið skref upp stigann. Bill Clinton losaði sig reyndar við starfsmannastjóra sinn, Mack McLarty eftir 20 mánuði, en aðrir lifðu af kjörtímabilið. Emanuel er eftirminnanlegri en flestir í embættinu og mun lifa í minningu manna lengur þó ekki sé það fyrir annað en óheflaðan munnsöfnuð og ófyrirleitinna vinnubragða. Átti nærvera hans drjúgan þátt í að koma Chicago-thuggery stimplinum á Obama og hans menn.

Fjármálastjóri Obama stjórnarinnar, Orszag, á stystan feril í starfi í Hvítahúsinu, en Clinton hækkaði sinn fjármálastjóra í tign eftir álíka dvöl í embætti, þegar hann gerði hann að starfsmannastjóra. Nú er öldin önnur og staffið hverfur á braut. Efnahagsráðgjafi stjórnarinnar, Christina Romer yfirgaf skipið í september og nú er formaður Þjóðarefnahagsráðsins, Larry Summers líka á förum. Þetta er eina embættið innan stjórnsýslunnar sem afsökun Obama stjórnarinnar á við. Menn virðast ekki verða langlífir sem þjóðarefnahagsráðgjafar og þarf þá ekki bankahrun til. En eflaust verða margir fylgismenn Obama fegnir að sjá Summers yfirgefa húsið, því þetta er maðurinn sem var rekinn frá Harvard fyrir að draga í efa akademíska hæfni kvenna í ákveðnum greinum. Svo mikið varð einum efnafræðiprófessor skólans við þessi orð rektors að steinleið yfir hana og átti hún við andlega erfiðleika að stríða allt þar til Summers var rekinn. Skoðun Summers hefur eflaust stuðað einhverja fleiri, því slík er stærðargráða glæps Summers að ekki verður annar stærri drýgður í hinum pólitíska rétttrúnaðarheimi háskólasamfélagsins. 

Ef fer sem horfir að demókratar tapa þinginu í hendur repúblikönum og jafnvel öldungadeildinni líka, þá eru horfur Obama til endurkjörs farnar að daprast verulega. Þá dugir ekki að nudda lampann góða og vona hið besta. Þessi mynd að neðan gefur í skyn að nú þegar séu demókratar farnir að horfa í kringum sig.

          

Framhjáhald af fyrstu gráðu og kunnáttumaður í bóli bjarnar.

 

Mynd1,2,3: www.townhall.com

                                                                             

Fyrsti vetrardagur og Ríkið rukkar

Einu sinni varð allt vitlaust þegar ónefndur maður benti á að fólk léti sig ekki vanta þegar eitthvað frítt stæði til boða. Held hann hafi haft meira til síns máls en menn vildu þá viðurkenna. En í dag flykktist fólk í bæinn til að fá sér súpudisk. Kaupmenn og reataurantörar buðu fríja kjötsúpu. Fyrsti vetrardagur spillti ekki fyrir og veðrið lék við borgarbúa.

En það var ekki allt ókeypis í dag jafnvel þótt það væri auglýst. Ég hafði ætlað að skoða ljósmyndasýningu Péturs Thomsen frá því ég heyrði að hann væri að sýna myndir frá framkvæmdum við Kárahnjúkavirkjun í Listasafni Íslands. Sunnudags-mogginn minnti mig á að sýningin stæði enn og að frítt væri inn. Ekki fannst mér það verra og dreif mig af stað. En þegar á safnið kom var ég rukkuð um 500kr. Upphæðin er ekki há en mér fannst ástæða til að benda á að auglýst hefði verið að frítt væri inn.

Í stuttu máli má segja að þar með hafi ég verið negld upp á vegg. Stúlkan í miðasölunni hringdi á skrifstofu safnsins og ég var látin standa fyrir máli mínu. Helst var á dömunni að heyra að ég ætti að hringja á Morgunblaðið og kvarta undan rangfærslu í birtingu. Sjálfri þótti mér eðlilegt að safnið ætti þetta við blaðið. Þetta var ekki góð byrjun á listrænni upplifun. Ég einhenti mér þó í að skoða sýningu Péturs og féll flöt. Ég þekki til verka hans frá fyrri tíð og vissi að í honum byggi snillingur. Nú hefur hann stigið fram og það með trukki. Það er engin leið að nefna eina mynd umfram aðra sem stendur upp úr. Hrátt landslagið er Pétri óendanleg uppspretta myndrænna tilþrifa. Regnblautt moldarflag undir svörtum malarvegg birtist eins og fljótandi gull. Þverhníptur hamraveggur í gangnabotni var svo raunverulegur að ég varð að ganga alveg að myndinni til að fullvissa mig um að þetta væri ljósmynd. Pétur fangar auðnina, hrikaleika náttúrunnar og manninn í smæð sinni í myndum sínum. Þetta er ógleymanleg sýning eða eins og ungur maður, sem ég rakst á þarna, sagði: ÓóóTRÚLEGA FLOTT. Ungt fólk kann að koma orðum að því.

Frammi í andyrinu rakst ég aftur á hinn dygga innheimtumann hins opinbera, missti löngun til að dvelja lengur í sjoppunni og gekk niður í bæ, þar sem ég gat lesið Vb frítt yfir kaffibolla. Fyrsti vetrardagur 2010 og aðþrengt einkaframtakið tók að sér gestgjafahlutverk dagsins.

Viðbót 26_10_2010: Þegar upphafleg færsla fór inn var ekki boðið að setja inn myndir. Því hefur greinilega verið kippt í lag núna og vona ég að Pétur fyrirgefi mér uppátækið.

Pétur Thomsen á Kárahnjúkum

Er nýtt Al Dura mál í fæðingu?

Er þetta myndband satt eða logið? 

 

Ýmislegt bendir til að vinnubrögðin sem viðhöfð voru í svokölluðu Al Dura máli séu hér endurtekin. Ljósmyndarar og kvikmyndatökulið á staðnum (alveg tilfallandi) og þá hafa aðferðirnar við að hnoða "fórnarlambinu" inn í bíl verið endurteknar of oft áður til að hægt sé að taka þetta trúanlegt. Það þarf ekki að fara á endurlífgunarnámskeið til að átta sig á að þannig er slasað fólk ekki meðhöndlað. Reyndar minnir atburðarásin á forna íþrótt sem stunduð var fyrir botni Miðjarðarhafs fyrir u.þ.b. 3500 árum og er þekkt af hallarfreskum frá Krít sem bolahlaup.

En  RÚV mun eflaust geta gert sér mat úr þessu komist myndbandið í hendur þeirra. Þá fáum við að sjá það í hverjum fréttatíma í minnst 3 daga og síðan sem uppbótarefni hvenær sem tækifæri gefst. Skreyta má frásögnina með umræðum af Ísraelsþingi um tillögu um að fjarlægja börn af heimilum sínum ef þau eru tekin fyrir að kasta grjóti í almenna borgara. Friðrik Páll er fjarri góðu gamni núna, en eflaust neitar Sveinn Rúnar ekki vinum sínum um grafískar lýsingar á óhæfuverkum Ísraelsmanna. Hann hefur upplýsingar frá fyrstu hendi frá vini sínum Ismail Haniya og sá lýgur ekki. Eða er það?

 

 

 

Hetjudáðir ráðherra, vænisýki borgarstjóra og opinberun ársins.

Fjölmiðlar fóru víða í dag og komu stundum á óvart. Ég kemst auðvitað ekki hjá að nefna fyrst grein sem ég fékk birta í Morgunblaðinu um skipulagsmál. Málefni sem ég tel að eigi að vera uppi á borðum en ekki í laumuáætlun borgaryfirvalda með bakröddum Húsafriðunarnefndar. Það er óásættanlegt að fámenn klíka laumi fortíðardraumum sínum upp á borgarbúa, sem síðan eiga að borga brúsann. Venjulegt fólk er löngu hætt að reka erindi sín í miðbæ Reykjavíkur, því hann hefur verið frátekinn fyrir túrista og lattelepjur. Hvenær næturlífinu verður úrhýst * er bara spursmál um tíma.

En MBL kom víðar við. Þar mátti t.d. líka sjá snotra litla frétt um hetjulega yfirlýsingu utanríkisráðherrans okkar á vef ráðuneytisins. Fréttin er í stærstum dráttum sú sama og kappinn Össur andaði yfir íslenska þjóð í sjónvarpsfréttum í gærkvöldi. Össur hvetur kínversk stjórnvöld til að sleppa Liu Xiaobo, handhafa friðarverðlauna Nóbels úr haldi. Einhvern veginn stóð ég í þeirri trú að hafi menn þörf fyrir að koma vilja sínum á framfæri þá gerðu þeir það best við þann sem málið varðar. Hvaða erindi þessi yfirlýsing átti við sjónvarpsáheyrendur, en ekki kínversku delegasjóninni á Melunum, er ofar mínum skilningi. Nú stendur líklega upp á íslenska þjóð að bera boð keisarans áfram. 

Pressan flutti enn eina fréttina af Fés-síðu borgarstjórans. Hann er úrvinda af vænisýki og telur "valdamikla menn hugsa sér þegjandi þörfina". Fés-gælur allar nætur eru greinilega ekki að gera honum neitt gott og það væri góðverk ef einhver laumaði því að borgarstjóra að andlegt heilbrigði á mikið undir nægum nætursvefni komið. Jón Gnarr kom fullfrískur til starfans og hefur aðeins setið í 4 mánuði, jafnvel Ólafur F. hafði meira úthald.

Stöð2 var með ágæta úttekt á greiðsluvanda heimilanna og hugsanlegum lausnum þar á. Ríkisstjórnin er nú að íhuga að velta þeim vanda yfir á skattgreiðendur og lífeyrisþega. Líklega endar bagginn þá bara á baki lífeyrisþeganna þegar skattgreiðendurnir verða allir farnir til Noregs. 

En smellur ársins er í mínum huga grein Jóns Trausta á dv.is. Það var ákveðin hvíld í því að fá frið fyrir síendurteknum níðgreinum hans um Davíð, Bjarna og Sjálfstæðisflokkinn. Í dag tók hann upp hanskann fyrir karlpening þessarar þjóðar, þegar hann benti á augljósa afturför jafnréttisbaráttunnar. Nú hafi konur gengið inn í það hlutverk karla sem þær hafa gagnrýnt hvað mest, þ.e. að afnema rétt þeirra til orðs og æðis. Ljótustu skammaryrðin sem nú heyrast eru: "eintóna kór karla" (eignað Svandísi Svavars) og oftast er litarháttur þeirra látinn fylgja með. PaulOskar bætir um betur og lúskrar á óvinum sínum með bareflinu "hvítir karlar í jakkafötum"  og er þá álíka vígalegur og þær vinkonur Þorgerður Katrín, Ingibjörg Sólrún og Svandís, þegar þær eru upp á sitt besta. Og Jón Trausti opinberar leynda trúhneigð þegar hann minnir á boðskap Jesú (til vonar og vara Kants ef lesendur deila ekki með honum trúarhita) um að gera ekki öðrum það sem þeir vilja ekki að aðrir geri þeim. Góð ádrepa og þörf og ég sé JT í alveg nýju ljósi. 

Það verður að segjast að þessi pistill JT kom mér rækilega á óvart, "Made my day" eins og sumir mundu segja.

*Viðbót 13. okt:    Var varla búin að sleppa orðinu þegar borgarstjóri tekur fyrsta skrefið í sterilíseringu miðborgarinnar.

Niðurskurður, uppgjöf eða undanbrögð?

Hver var tilgangur fjármálaráðherra með þessum fjárlögum sem hann kynnti síðastliðinn þriðjudag? Fjárlög sem jafnvel hans eigin samflokksmenn sjá að ekki standast neinn raunveruleika. Er Steingrímur búin að gefast upp á ríkisfjármálunum? Varla, hann hefur aldrei skemmt sér eins vel. Að kafa dýpra og dýpra ofan í vasana hjá fólki hefur aðeins elft hann og stælt. En þá hlýtur maður að spyrja: Hver var tilgangurinn?

Sá hann engan annan möguleika en leggja landsbyggðina í auðn? Voru engar góðærisstofnanir sem mátti skoða með skerðingu í huga? Fjöldinn allur af slíkum stofnunum var komið hér á fót á meðan svokölluð "frjálshyggjustjórn" sat hér við völd. Stofnanir sem Steingrímur studdi eindregið að settar yrðu á fót. Af hverju er engin skerðing eða niðurlagning þessarar álfabyggðar í frumvarpi Steingríms?

Vegna þess hve fáránlegar þessar niðurskurðartillögur eru leitar óneitanlega á mann grunur um að Steingrímur hafi einmitt verið að kalla eftir þessum viðbrögðum? Gamall refur sem hann er. Setja allt á annan endann, segja svo að niðurskurður valdi slíkum sársauka og ólgu að ekki verði áfram haldið. Stjórnarandstaðan krefjist líka að látið verði af þessari sláturtíð. Er þá nokkuð annað að gera en leggja hnífnum, viðhalda bákninu og fara enn dýpra í vasana á skattgreiðendum? Grísinn bara grillaður áfram. 

Steingrímur og co ætla ekki að skerða neina þjónustu úti á landi, þau ætla heldur ekki fleygja út neinum silkihúfum (nema þær sitji á sálfstæðishausum). Steingrímur ætlar að mæta í Kastljósið til Þóru og útskýra fyrir þjóðinni að það hafi bara verið svo illa tekið í tillögur hans að hann geti ekki farið gegn vilja þjóðarinnar. Engin niðurskurður verði í ár né meðan hann fær ráðið.

Allir klappa Steingrími lof í lófa og Húsvíkingar munu leggja til að hann verði tekinn í dýrlingatölu (stage left og tjaldið fellur).

Mynd: www.stormsker.blog.is

 

Var það þetta sem Steingrímur sá fyrir þegar hann atti lýðnum að Alþingi Íslendinga?

Já, það gengur mikið á á Austurvelli í kvöld. Spurning hvort Jóhanna hafi heyrt á sjálfri sér þegar hún flutti "stefnuræðu" sína. Það er vonandi, því ólíklegt er að nokkur annar hafi heyrt það sem hún sagði. Þúsundir ef ekki tugþúsundir manna, kvenna og barna hafa safnast saman fyrir framan þinghúsið. Þessir skarar fylla allar aðkomuleiðir og þegar ég yfirgaf svæðið um 8:30, var fólk enn að streyma að.

Flugeldar lýsa upp næturhimininn, trumbur eru barðar, lúðrar þeytti og pottar slegnir. Egg leka niður veggi Alþingis. Jóhanna malar áfram og Steingrímur lofar uppbyggingu atvinnulífsins. Hver trúir Jóhönnu og Steingrími lengur? Hvorugt skilur boðskap kvöldsins eða eins og fjármálaráðherra (þá óbreyttur) sagði fyrir einu og hálfu ári "þau eru ekki í jarðsambandi". Það er seint í rassinn gripið nú að tala nú um samvinnu við aðra, stjórnarandstöðu jafnt sem hagsmunasamtök heimilanna, því í dag birti AGS niðurstöður endurskoðunar sinnar og þar kom afdráttalaust fram að almennar aðgerðir leyfast ekki. Og hvernig ætla þá Jóhanna og Steingrímur að koma til móts við heimilin sem nú eru að kikna undan álögunum.

  

Kona sem ég ræddi við var þarna til að mótmæla vegna barnanna sem eiga enga framtíð fyrir sér í þessu landi. Hún sýndi mér lyklana sem hún var tilbúin að kasta í þinghúsið. Þegar ég kom heim sá ég hana í sjónvarpinu berja tunnu af miklum eldmóði. Hún var ekki líkleg til að leggja árar í bát; láta þessa duglausu ríkisstjórn leggja líf sitt og barna sinna í rúst.

Þeir sem kynntu undir búsáhaldabyltingunni eru nú á móttökuendanum. Ekki skrítið þótt Steingrímur og Jóhanna lofi nú bót og betrun. Það voru þau sem hleyptu óöldinni af stað, kynntu undir ofbeldinu og uppskera eftir því. Þau hljóta nú að vera ánægð með árangur erfiði síns. 

Líf þessarar ríkisstjórnar er í höndum þess fólks sem stendur vaktina hér í kvöld.

Í Undralandi

Viðtal DV við læknanema opinberar þá firringu sem grafið hefur um sig í þjóðfélaginu. Vel alinn forréttindagaur sem aldrei hefur skort neitt samsamar sig við lágstétt. Hann er einn af níumenningunum sem gerðu árás á Alþingi og telur sér nú trú um að samfélagið láti hann og félaga gjalda fyrir gerðir sínar meðan menn eins og Geir Haarde séu látnir sleppa. Ofbeldi og ásetningur níumenninganna skilur þarna á milli, en Egill Helga telur viðeigandi að ala á þessari villu og vitnar til Evu Joli.    

Fyrir hvern er réttarríkið? spyr DV.

„Valdastéttina, til að viðhalda valdastöðu. Kúgun er viðhaldið með því að hegna lægri stéttum. Einkum þegar þær neita að hlýða settum fyrirmælum.“ svarar hinn knái Andri Leó Lemarquis, sem þráir að endurlifa ævintýraheim föður síns sem tók þátt í stúdentaóeirðunum í París.

Hver skyldi vera skilgreining Andra á "kúgun" og hver hefur beitt hann kúgun? Var það samfélagið sem gerði honum kleift að stunda háskólanám? eða var það löggæsluliðið sem hindraði hann í að beita þingheim kúgun?

DV hafði ekki áhuga að spyrja Andra þessarar spurningar.