Vinir Steingríms!

Fattlausi Steingrímur Joð hefur staðið í ströngu undanfarið. Blóðugur upp að öxlum stendur hann nú eftir að hafa svikið allar sínar hugsjónir og félaga sinna til þess eins að mega sitja að völdum. Eftir stendur hann án trúverðugleika. En Steingrímur ætlar sér ekki að taka fallið einn, hann hefur nú tryggt, með aðstoð gömlu kommajálkanna sinna, að íslenska þjóðin mun sitja á botninum meðal þjóða um ókomin ár. Og þegar hann hafði tryggt eymd sinnar eigin þjóðar á þingi brá hann sér austur í sveitir til að úthúða Sjálfstæðismönnum. Rétt svona eins og að það geri böðulsverkið betra. Árinni kennir illur ræðari segir efst á síðu eins bloggvinar míns og dettur mér þetta máltæki alltaf í hug þegar Steingrímur sveipar sig píslarvættisskikkjunni og slettir skyri á aðra.

En á meðan Steingrímur fattlausi elur á hatri austur í sveitum sitja Samfylkingarráðherrarnir á fréttamannafundum og hirða "heiðurinn" af "fórnum" hans. Smá greinarkorn í  Wall Street Journal í morgun sýnir veruleikann sem SJS neitar að horfast í augu við. Bolabrögðin og spellvirkin koma innan úr hans eigin ríkisstjórn. Fólkið sem var ósýnilegt á með Steingrímur stóð blóðugur við trogið birtist nú í sviðsljósinu. Hvergi er minnst á Steingrím Joð í greininni, en haft er eftir forsætisráðherranum, sem lofar  samkomulagið að þetta sé "mesta fjárhagslega skuldbinding sem íslensk ríkisstjórn hefur nokkurn tíma undirgengist". Já, það var og.

En Samfylkingin er alltaf söm við sig. Aðrir vinna vinnuna, en hún uppsker ávextina (þegar þeir bjóðast).

 

Mynd: www.wsj.com

 

Kominn tími á ærlegt bað

 ICESAVE SAMNINGURINN

mun lengi vera í minnum hafður. Ekki einvörðungu fyrir þær þrælsbyrðar sem hann leggur á landsmenn heldur ekki síður fyrir þann ótrúlega kauðahátt sem fjármálaráðherra Íslands sýndi þegar hann skipaði pólitíska blýklumpa úr einkavinaklúbbnum í samninganefndina. Menn sem enn líta svo á að ríkið viti best og FÓLKIÐ eigi að bera byrðar.

Þegar öllum varð ljóst að þessir kónar höfðu samið illilega af sér ætlaði fjármálaráðherrann að keyra málið í gegnum Alþingi án þess að upplýsa þingheim um samningsskilmálana. Á venjulegu máli kallast þetta svívirðileg myrkraverk og eflaust hefði Steingrímur Joð lagt til enn kröftugra orðalag til að lýsa þessu makki sem hann og Jóhanna leyfðu sér að bjóða kjörnum fulltrúum fólksins í landinu uppá. Það er að segja, hefði hann verið í stjórnarandstöðu, en Steingrímur hefur mörg andlit til að bera; eitt fyrir stjórn og annað fyrir stjórnarandstöðu. Hvorugt frýnilegt. 

Sjálfstæðisflokkurinn tók þátt í að bjarga því sem bjargað varð með vinnu við fyrirvara sem var eina úrræðið sem þingmönnum gafst kostur á í stöðunni. Vissulega verða þeir að greiða fyrirvörunum atkvæði, en þeir eiga að láta ríkisstjórnina sjá um endanlega afgreiðslu málsins. Sjálfstæðismenn eiga ekki að greiða atkvæði með samningi sem þeir áttu enga aðkomu að.

Nú er kominn tími til að skola af sér skítinn sem óhjákvæmilega hefur slest  á þá sem að hreinsunarstarfinu komu og leyfa ríkisstjórnina sitja uppi með subbuverkið.

Sparið ekki sápuna.

 

Þaggarinn mikli er þagnaður

Hún hefur verið hávær umræðan um hina óstaðfestu frétt Aftonbladsins um líffærastuld Ísraela úr látnum stríðsmönnum Palestínuaraba. Ósk um afskipti ríkisstjórnarinnar af þessum óábyrga fréttaflutningi hefur verið hafnað á grundvelli tjáningarfrelsis. Tjáningarfrelsi sem ekki þótti mikils virði fyrir nokkrum árum þegar birting margumtalaða Múhameðsteikningar var bönnuð í Svíþjóð. Þessi afstaða Svía er hluti hinnar aldagömlu andúðar Vesturlandabúa á gyðingum. Svo langt gengur að tala má um hefð. Ein kynslóð tekur við af annarri. Stundum gerist þetta án þess að viðkomandi hafi átt nokkur samskipti við gyðinga, eins og við sjáum hér á landi. En nýir tímar kalla á ný vinnubrögð og í dag er líffærastuldur hinna "blóðþyrstu" gyðinga ígildi blóðfórna til forna. Og "upplýst" fólk fellur jafn auðveldlega fyrir áróðrinum nú og það gerði á miðöldum.   

 En Svíar eru ekkert einir um að flytja þessa fornu mýtu áfram, öll Evrópa tekur þátt. Gyðingahatur er réttlætt með afmennskun. Með upplognum fréttum sem að endingu eru bornar til baka, samanber fjöldamorðin í Jenin sem aldrei áttu sér stað, fosfórsprengjur á Gaza sem skildu engin merki eftir sig og sviðsetta morðið á drengnum al Dura. Allt fréttir sem fengu ómælt rými í vestrænum fjölmiðlum en þegar þær voru afsannaðar birtust þær aðeins sem neðanmálsgreinar. Það eru ekki bara Svíar og Aftonbladet sem eru sek um að bera út róg, vestrænir fjölmiðlar eru svo sannarlega sekir um að brjóta grundvallar reglur í fréttaflutningi sem felast í að kanna sannleiksgildi frétta áður en þær eru bornar í neytendur. 

 En menn eru ekki alltaf svona reiðubúnir að verja tjáningarfrelsið. Löggjöf ýmissa Evrópulanda leyfir að tjáningarfrelsið sé afnumið þegar hentar. Bretar standa þar framarlega með löggjöf sem leyfir að hægt sé að lögsækja menn í öðrum löndum þótt þeir hafi ekkert brot framið innan lögsögu breska heimsveldisins. Þessi staðreynd varð flestum Íslendingum ljós þegar Jón Ólafsson fór með stríð á hendur Hannesi Gissurarsyni með aðstoð breskra dómstóla. Þar var Hannes dæmdur í gríðarlega fésekt fyrir ummæli sem hann var ekki einu sinni höfundur að. Á Íslandi voru viðbrögð misjöfn, en sumir létu pólitíska fordóma ráða afstöðu sinni líkt og vinstri menn í Evrópu láta  gjarnan friðþægingu við ofbeldisöfl ráða afstöðu sinni til gyðinga.

Um þessa helgi var endanlega þaggað niður í einum helsta listamanni "rógslaganna" bresku.  Khalid Bin Mahfouz lést úr hjartaáfalli á laugardag og er eflaust mörgum létt. Þau eru ófá málin sem hann hefur höfðað á hendur rithöfundum, rannsakendum og bókaforlögum á undanförnum árum. Má segja að þessi maður hafi búið sér bæli í breska dómskerfinu þaðan sem hann sótti alla til saka sem dirfðust að fjalla um auðæfi hans og ráku slóð þeirra til hinna ýmsu hryðjuverkahópa. Skemmst er að minnast tveggja franskra blaðamanna sem árið 2006 neyddust til að biðja þennan "rógstúrista" afsökunar á bók sem þeir rituðu um tengsl hans og fjármögnun við hryðjuverkahópa.

 Bandarískur rithöfundur, Rachel Ehrenfeld fékk á sig dóm í Bretland fyrir bók sína Funding Evil  og var þó bókin aldrei sett í sölu í Bretland og sannanlega aðeins 23 eintök bókarinnar sem rötuðu inn fyrir landsteina breskrar lögsögu. Til verndar borgurum fylkisins setti löggjafarþing NY fylkis snarlega lög sem vernda borga gegn þessum "rógstúrisma". Án þessarar lagasetningar hefði Rachel Ehrenfeld  mátt greiða hinum ofurviðkvæma Sáda $225 þúsund fyrir að dirfast að vekja athygli á umsýslu hans. Höfundar bókarinnar Alms for Jihad fengu að kenna á viðkvæmni þegar Khalid fór í mál við útgefanda bókar þeirrar. Cambridge University Press lagðist í duftið og baðst afsökunar á tilveru sinn. Stórveldið Random House hefur hafnað útgáfu bóka sem fjalla um svipað efni og vitað er að Khalid höfðaði eða hótaði að höfða ekki færri en 36 mál svipaðrar gerðar. Það er því heimshreinsun þegar menn eins Khalid Bin Mahfouz falla loksins fyrir manninum með ljáinn.

En skömmin lifir engu að síður áfram. Skömm þeirra sem tala fjálglega um tjáningarfrelsi en láta engu að síður blekkjast af áróðri öfgamanna eins og ritstjórn Aftonbladets eða láta undan kröfum manna, eins og Khalid Bin Mahfouz, sem gera göfugan málstað að skrípaleik þar sem breska réttarkerfið er haft að leiksoppi.

Það er ekki björguleg staðan fyrir okkur Íslendinga sem nú eigum lífsafkomu okkar og komandi kynslóða undir þessu sama réttarkerfi.

 

 

Mynd: http://www.arabnews.com/2004/08/mah9.jpg

Unplugged

Biðlista blues

Músikalitetið mætti vera betra 

Í stað þess að leggja til atlögu við lobbyistaherinn til að lækka kostnað í heilbrigðiskerfi BNA, fer Obama biðlistaleiðina. Obama er fjárhagslega skuldbundinn lobbyistunum sem ganga erinda TORT lögmannanna, þessa fjölmenna hers "ambulance chasers" eða slysabótavampíra sem gera heilbrigðisþjónustu BNA milljörðum dollara dýrari en hún þarf að vera.

Pacific Research Institute hefur komist að þeirri niðurstöðu að ótti lækna við málsókn manna eins og John Edwards auki kostnað í BNA heilbrigðiskerfinu uþb 25% eða litla 200 milljarða dollara á ári.

Helmingur þessarar upphæðar myndi duga til að veita hinum fátæku borgurum sem ekki njóta sjúkratrygginga $5.000 styrk, þ.e. $20.000 á fjögurra manna fjölskyldu.

En Obama leggur ekki í lögfræðingaliðið.

Ekki annan Iceslave reikning!

Pressan skúbbar einu sinni enn. Ríkisstjórnin hefur áttað sig á að smurða vélin hennar Kristínar í utanríkisráðuneytinu gengur ekki á öllum ventlum. Stjórnin er búin að ráða sér erlenda samskiptasérfræðinga í PR þjónustu. FD heitir fyrirtækið og sá áður um kynningarmál Landsbankans með þeim frábæra árangri að íslenska þjóðin hefur nú verið hneppt í skuldafangelsi.

Má vera að FD hafi nú reist sér hurðarás um öxl, því vandséð er að stjórnin sem ekki hefur getað komið sér saman um hvernig staðið skuli að kynningarmálum hér innanlands (sbr. ummæli Kristjáns og Kristínar) hafi getað komið sér saman um stefnu til að veifa á erlendri grund. En FD hópurinn er metnaðarfullur og að eigin sögn

"Intelligent. Expert. Dynamic. Holistic. Collegial. Accountable".

Og það er gótt PR. "Holistic" hljómar líka svo vel. 

En hvað er þeim ætlað að kynna? Vill ríkisstjórnin ekki ólm láta okkur borga fyrir Iceslave og allt sem hægt er að smyrja á þann reikning? Því spyr ég: Hvaða boðskap á FD að flytja umheiminum um Ísland?

Á kannski að siga FD á mótþróafulla Íslendinga sem neita að borga skuldir óreiðumanna?