Með mótlæti slípar Almættið sín dýrustu djásn

Nú þegar rykið sest og menn horfa í kringum sig geta sjálfstæðismenn hafið þá endurnýjun sem er flokknum nauðsynleg eftir mikið tap í kosningum. Öll spjót hafa staðið á flokknum sem hefur orðið einskonar blóraböggull fyrir þjóð sem þorir ekki að horfast í augu við eigin veikleika og ótta.

Í sjö mánuði hafa vinstriflokkarnir fóðrað móðursýkina og ábyrgðarleysi landsmanna með ásökunum á hendur Sjálfstæðisflokknum um vanrækslu og vanstjórn. Aldrei á þeim 18 árum sem flokkurinn sat í ríkisstjórn var flokkurinn einráður. En þeir flokkar sem með honum sátu og bera jafna ábyrgð, sem þeir hafa aldrei viðurkennt, eru nú verðlaunaðir sem bjargvættir. Ef verðlaun skyldi kalla.

Kosningarnar mynda nefnilega vatnaskil í stjórnmálum þessa lands. Nú er ekki lengur hægt að kenna Sjálfstæðisflokknum um það sem miður fer. Nýir valdhafar hafa tekið við taumunum og allt það sem eftir kemur er á þeirra ábyrgð. Héðan í frá er ekki hægt að draga Davíð Oddsson, Geir H. Haarde eða Sjálfstæðisflokkinn upp úr hattinum þegar illa fer. Kosningarnar og útkoma þeirra kvitta fyrir allt sem áður mátti rekja í þann rann. 

Það viðurkennist hér að það var huggun harmi gegn að sjá hve karlmannlega (bannorð í dag en á engu að síður við) nýi formaðurinn tók ósigrinum í nótt. Var ég ekki ein um að fyllast stolti yfir þeim viðbrögðum sem hann sýndi. Engar afsakanir, ásakanir eða bituryrði hrutu af vörum hans eins og maður er orðin svo vanur að heyra frá þeim sem nú eiga völlinn.

Vissulega var við því búist að flokkurinn kæmi ekki vel út það höfðu allar kannanir sýnt. En vonin er lífseig og eflaust hefur hún bærst í brjósti formannsins eins og annarra flokksmanna sem hafa trú á stefnu Sjálfstæðisflokksins. Styrkur Bjarna Benediktssonar felst í hugrekki hans og trú á flokkinn og það góða sem hann getur áorkað. Trú á fólkið sem hann hefur valið að starfa með og vilja til að kveða niður vonleysi og víl. Bjarni boðaði von, vinnu og framtíð fyrir þá sem hafa áræði til að fylgja honum eftir.

 Mótlæti mótar manninn og Bjarni Benediktsson virðist hafa þau bein sem þarf til að mæta því. Eftir stendur hann sterkari.

Komma-kratarnir í ríkisstjórn

Blessunarlega sluppu þeir sem horfðu á formannaþáttinn á RÚV í gærkvöld við enn eina hringferðina um styrkjamálið sem tröllriðið hefur umfjöllun fjölmiðla síðasta hálfa mánuðinn. Styrkirnir voru löglegir á þeim tíma sem þeir voru veittir, punktur. Því hafa menn reynt að hengja siðferðisstimpil á umræðuna til að halda henni gangandi. Þegar svo kemur í ljós að háheilagir samfylkingarmenn þáðu styrki til jafns við aðra og hafa jafnvel þrætt fyrir að hafa þegið þá, þá dettur botninn úr umræðunni. Jóhanna Vigdís og hliðarhjól hennar, Sigmar hafa ekki lengur áhuga á styrkjum til stjórnmálaflokka. Gott og vel. Áhugaverðari máli eru enn óútrædd.

Mál sem varða framtíð þessarar þjóðar.

Í þættinum sáum við í hvernig komma-kratarnir hanga enn fastir í þeirri hugmyndafræði sem þeir ólust upp í. Ég segi ekki á fyrri hluta síðustu aldar en sem næst því. Kratinn, sem aldrei hefur skilið hugtakið "að sníða sér stakk eftir vexti" hefur engin önnur ráð til að halda eyðslufylliríinu áfram en að gangast stórríkinu´ESB á hönd. Gamli sáttmáli er aftur kominn á dagskrá. Þetta er lausn lausnanna -entlösung segja sumir. Komminn býður upp á heimilisiðnað á vegum hins opinbera. Átti reyndar í vandræðum með að gera grein fyrir hvað fjöldi ársverka merkti í mannaráðningum, en það skiptir ekki meginmáli því störfin verða hjá hinu opinbera - og það er fyrir mestu. Öll spil á einni hendi.

Eitt voru þau, krati og kommi, algerlega sammála um og það var að aflétta ekki leynd af upplýsingum um stöðu gömlu bankanna. Þessi skýrsla, sem virðist kolsvört, skiptir þjóð á leið í kosningar öllu máli. En um hana má ekki tala. Fólki er ekki treystandi til að taka afstöðu á upplýstum forsendum í jafn afdrifaríku máli og hér er um að ræða . Gegnsæið sem fyrir nokkrum mánuðum var megin krafa búsáhaldabyltingarinnar fær nú að fljóta til hafs í ærandi þögn.

Sér einhver glætu í málflutningi þessa fólks?

 

Munið að bursta tennurnar.

Skósólar verða á matseðlinum innan tíðar.

 Mynd 1: Google og með vitund um  málssókn

Mynd2: www.dailytelegraph.co.uk

Fíflaskapur Árna Páls

Það vakti nokkra athygli í vikunnu þegar Árni Páll Árnason þingmaður Samfylkingar lýsti áliti sínu á milljónum kjósenda í Evrópu með því að segja að "Evrópusambandið komi ekki í veg fyrir að fólk kjósi yfir sig fífl" eða e-ð í þá áttina. Þar á Árni Páll  eflaust við að kjósendafífl sem kjósa yfir sig heimóttarfífl er líka að finna í ESB.

Þetta sérkennilega álit Árna Páls var svar við fyrirspurn á kosningafundi, þar sem m.a. efnahagsmál voru til umræðu. Spurt var um hvernig á því stæði að lönd eins og Lettland og Írland o.fl. sem gengið hafa í ESB, ættu við eins gríðarlegan mikinn vanda að stríða og raun ber vitni. Svarið ber með sér að Árni Páll hefur ekki grænan grun um hvað er að gerast í heiminum eða hvernig eigi að taka á því. Í barnslegri einfeldni heldur hann að  allt muni lagast þegar mamma (ESB) tekur hann í sinn náðarfaðm.

Mikill er máttur trúarinnar.

"Fólk er fífl-kenningin" sýnir hve langt Árni Páll og félagar eru frá raunveruleikanum. Við erum stödd í miðri heimskreppu, þar sem hvert land, hver heimshluti hefur lagt sitt af mörkum til að gera vont ástand verra. Við nutum rausnarlegrar aðstoðar Bankaræningjanna , rétt eins og evrusvæðisbúar nutu aðstoðar Seðlabanka Evrópu (ECB) við að koma sér á kné. Ástandið á Írlandi er t.d. ekki nema sjónarmun skárra en ástandið á Íslandi. Þó voru Írar í ESB og ekki nóg með það, þeir höfðu evruna sem gjaldmiðil. Á meðan hér geisar umræða um upptöku annars gjaldmiðils, þar á meðal evru, er svar Árna Páls "Fólk er fífl" bara alls ekki boðlegt.

Er ekki ástæða til að upplýsa fólk um hvernig ECB hefur um árabil mismunað þjóðum evrusvæðisins. Hvernig ECB lækkaði vexti á evrusvæðinu, í algerri óþökk við stærstan hluta þjóðanna sem þátt taka í myntinni, til að bjarga hikstandi efnahagsvél Þýskalands. Á tíma þegar ódýrt lánsfé flaut yfir heiminn. Írland, Spánn, allur Miðjarðarhafsklúbburinn og fyrrum Austantjaldslöndin urðu fórnarlömb ECB og dekurs bankans við Þjóðverja. Þessi lönd voru bundin við vexti ECB og gátu ekkert gert sér til varnar. Byggingar- og framkvæmdabólur spruttu alls staðar óheft upp rétt eins og hér á Íslandi þar sem erlent lánsfé á lágum vöxtum sendi Seðlabanka Ísland langt nef. Afleiðingin er sú sama og á Íslandi, enda hafa bólur tilhneigingu til að springa. Skuldir hlóðust upp og er nú svo komið að skuld Írlands, miðað við landsframleiðslu, er aðeins 0.25% lægri en skuld Íslands. Írland er enn með evru og Írland hefur hafist handa við að ræsta út.

Var það vegna þess að fólk er fífl sem þetta reið yfir Evrópuþjóðirnar? Eða var það vegna þess að hið alltumlykjandi móðurborð var bara að hygla augasteininum sínum? Kreppan skilur þessi lönd eftir á flæðiskeri fjárhagslega og það sem verra er nú eru menn farnir að eygja enn eitt áfallið. Verðhjöðnun er farin að yggla sína brún. Að fá verðhjöðnun ofan í kreppuna er skelfilegt. Samdráttur í framleiðslu í mörgum löndum evrusvæðisins er nú þegar kominn í á þriðja* tug prósenta og atvinnuleysi fer vaxandi og ef ECB heldur óbreyttri stefnu eiga þau lönd sem verst eru sett engan kost annan en að láta evruna róa. 

Hvernig skyldi Samfylkingin snúa sig út úr því?

Við höfum enn vald yfir vaxtavopninu og blessunarlega hina margrægðu KRÓNU. En meðan Samfylkingin heldur áfram að humma fram af sér aðgerðir og láta sem allt verði gott ef við bara göngum í ESB þá getur ástandið aðeins versnað. Í raun mun ástandið bara versnar, því hagalagðahugsunarháttur Vinstri grænna mun koma okkur inn í verðhjöðnunarferli sem mun taka áratugi að losa sig úr.

Það sannast hér, sem margir hafa bent á að þátttökuþjóðir evrusvæðisins eru misjafnar og hentar ekki að deila mynt með þjóðum sem búa við allt annað efnahagsmynstur. Því skyldi evran henta okkur betur en þeim? Sænska krónan réði úrslitum um að Svíar unnu sig svo sköruglega út úr kreppunni. Íslenska krónan mun hjálpa okkur til hins sama.

* lagfæring mín.

"Gerum eitthvað annað" fréttamennskan

Í sjö daga hafa fréttastofur landsins ekki fjallað um annað en styrkina frá FL-Group og Landsbanka. Styrkir sem óneitanlega eru nokkuð háir á mælikvarða dagsins í dag en voru lítið meira en klink þegar þeir voru veittir, þ.e. á tímum sem menn voru keyptir til starfa fyrir 10 sinnum hærri upphæðir (fyrir utan launagreiðslur og starfsloka samninga) og öðrum þökkuð vel unnin störf með milljarða greiðslum. Að fjalla um þessa styrki sem fyrstu og stundum einu innlendu frétt dögum saman er út úr korti, því jafnvel "tsunami" fyrirbærið í Suður-Asíu fékk ekki þessa athygli. Þó fórust þar þúsundir manna og allar heimsins fréttastofur sendu þangað fréttamenn. Það er því eitthvað annað en fréttagildi þessara styrkja sem rekur "fjórða" valdið til að halda lífinu í "fréttinni."

Hvað skyldi svo vaka fyrir hinum "hlutlausu" fréttastofum þessa lands? Það er smá saman að koma í ljós. Í fyrsta lagi er það pólitík og í öðru lagi er það pólitík. Á yfirborðinu er verið að gera pólitíska atlögu að Sjálfstæðisflokknum. Spuninn gengur út á að búa til fleiri og flóknari vinkla á styrkjamóttökuna. Fyrst voru styrkirnir kynntir sem innanhúss hneyksli Sjálfstæðisflokksins, síðan hófust nornaveiðarnar, nú er "hlutlaus" prófessor fengnir til að dylgja um mútur og samflokksmenn hans, sem tilbúnir voru í startholunum ,taka við  prikinu. REI-málið er komið á dagskrá.

Allt í einu telur Samfylkingin það sér til tekna að hafa komið í veg fyrir að Orkuveita Reykjavíkur afhenti REI, og þar með fjöregg borgarbúa FL-Group með húð og hári. Dagur B Eggertsson stígur nú fram og vitnar. Að sögn Dags átti Samfylkingin veg og vanda að því að bjarga REI-OR frá því að lenda í klóm FL.

Hvílík endemis bull er þetta. Fulltrúi Samfylkingarinnar greiddi atkvæði með því að samruninn ætti sér stað. Dagur B og Sigrún Elsa Smáradóttir skrifuðu grein í Morgunblaðið nokkrum dögum síðar en áður en til stjórnarslitanna kom og dásömuðu þann ávinning sem borgarbúar mundu hafa af þessum FRÁBÆRA samruna. Hér er smá klippa úr þeirri grein:

"samruni REI og GGE getur þrátt fyrir allt verið skref í rétta átt í útrás íslenskra orkufyrirtækja. Ekki leikur vafi á því að sameinað fyrirtæki stendur sterkar að vígi í verkefnum sínum erlendis en fyrirtækin sitt í hvoru lagi. Annað sem er ánægjulegt við þennan samrunasamning er að viðskiptavild og orðspor Orkuveitu Reykjavíkur er metið í samningnum á 10 milljarða. Þessir 10 milljarðar eru þannig metnir til viðbótar við framlag OR í peningum og efnislegum eignum, meðan aðrir eignast sinn eignarhlut í félaginu með því að leggja eignir og peninga inn í félagið. Í samningnum um samrunann er Orkuveita Reykjavíkur því að njóta þeirrar þekkingar og reynslu sem orðið hefur til í fyrirtækinu og íslenska orkuútrásin byggist á.“ (feitletrun mín)

Þetta eru orð Dags og fulltrúa Samfylkingarinnar í OR 7. október 2007, fjórum dögum áður en meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknar féll. Mér er fyrirmunað að lesa inn í þessi orð nokkuð sem heitir andstaða við umræddan samruna. Í raun sýnist mér þetta vera einhvers konar tilbeiðsla eða trúarjátning til útrásarinnar og allra þeirra dásemda sem hún átti að færa okkur. Og þessi orð eru í fullkomnum samhljómi við útrásarráðherrann, Össur Skarphéðinsson, sem ferðaðist á þessum tíma til framandi landa ásamt forseta Íslands, tilbúnir að selja gersemar þessarar þjóðar hverjum sem hafa vildi. Dollaramerkin glitruðu í augum þeirra eins og ljósin í Las Vegas.

Dagur B og Sigrún Elsa gengu svo til liðs við Björn Inga Hrafnsson í þeim tilgangi að innsigla þennan gjörning. Það sem kom í veg fyrir að þetta gengi eftir var að í aðdraganda uppgjörsins vegna REI - FL samrunans hafði Svandís Svavarsdóttir tekið sér stöðu með sexmenningunum í Sjálfstæðisflokknum sem gerðu uppreisn gegn Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni og samrunaferlinu. Í þessum aðdraganda hafði Svandís þanið raddböndin full mikið og var ekki stætt á að snúa til baka. Um þessa atburðarás má lesa í grein eftir Björn Bjarnason í vetrarhefti Þjóðmála 2007 og vitnar hann þar meðal annarra í Hörð Bergmann sem sagði í Morgunblaðinu 17. nóvember: "Uppreisn borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins vitnar um einlæga hneykslun og vilja til að bera siðferðilega ábyrgð gagnvart almenningi".

 Vilji og ábyrgð Dags B Eggertssonar og Samfylkingarinnar lá  hjá hæst bjóðandi, í þessu tilviki FL-Group. 

En þá erum við komin að kjarna málsins. Hvers vegna þessi atlaga er gerð að Sjálfstæðisflokknum og hvers vegna engin önnur mál eru til umræðu nú, 12. dögum fyrir einhverjar mikilvægustu kosningar sem fram hafa farið hér á landi í marga áratugi. Þetta er gamla góða bragðið "að gera eitthvað annað" þegar ræða þarf mikilvæg mál. Ekki endilega séríslenskt fyrirbæri en á Íslandi hafa  menn hafið það upp í n-ta veldi.   Á ensku er þetta kallað "deflection" eða frávarp. Leikriti er sett á svið til að draga athygli manna frá því sem ekki er æskilegt að ræða. Í þessu tilviki það sem í öllum lýðræðislöndum mundi flokkast sem eðlileg upplýsingagjöf til landsmanna sem eru í þann mund að gagna að kjörborði. Pistill á bloggi Andra Geirs Arinbjarnarsonar vakti mig til umhugsunar um þennan tilgang. Þar vekur hann máls á þeim gríðarlega vanda sem Íslendingar standa nú frammi fyrir, þ.e. hvernig eigi að loka fjárlagagatinu sem öll lánafyrirgreiðsla AGS gengur út á. Við erum að tala um að minnka fjárlagahalla upp á meira en 150 milljarða niður í núll á þremur árum og ekki einn einasti fjölmiðill svo mikið sem ýjar að málinu. 

Andri Geir vekur áthygli á því að Írar sem eru í svipaðri stöðu og við en hafa lengri tíma til að ráða fram úr sínum málum og þurfa ekki að ganga jafnhart að sér eru nú þegar búnir að setja fram áætlun um hvernig þeir ætla að gera þetta. Áætlunin liggur frammi á vef írska fjármálaráðuneytisins þar sem allir landsmenn hafa aðgang. Áætlun Íra felur í sér að fjárlagahallinn verði kominn í 3% af landsframleiðslu árið 2013. Við eigum að ná okkar fjárlagahalla niður í núll árið 2012 og erum þó með ívið meiri halla en Írar (13% á móti 12.75% af landsframleiðslu).

Hvernig ætla Írar að gera þetta, jú með sköttum að 1/3 og niðurskurði ríkisútgjalda að 2/3. Nýir skattar lagðir á hvert heimili skipta tugum þúsunda á mánuði og allt bótakerfið tekið til endurskoðunar. Laun ríkisstarfsmanna lækka um 10% og allir sérsamningar afnumdir. Öll þjónusta endurmetin og skorið niður nema hjá þeim sem allra verst eru settir.

Það er ekki furða þótt Steingrímur J. með sinn nýja landsföðursvip vilji komast hjá því að ræða þessi mál í smáatriðum. Það sem vekur furðu er að fjölmiðlar sem annars vilja líta á sig sem brjóstvörn almennings skuli taka þátt í leikriti ríkisstjórnarinnar. Og ekki síður vekur það furðu að fólkið í landinu skuli ekki gera kröfu um að vera upplýst um hvað í vændum sé. Það má kannski rekja þetta áhugaleysi til þess að forsprakkar mótmælahópa hvort sem þeir heita Raddir fólksins eða Borgarahreyfing eða hvað það nú er, eru bara hnappskot stjórnarflokkanna. Þeim er eins mikilvægt að halda lokinu á umræðunni um stjórnvaldsaðgerðir í fjármálum og stjórnarflokkunum sjálfum. Hagsmunir mótmælahópanna renna nefnilega á sömu teinum og hagsmunir stjórnarinnar.

Er einhver svo vitlaus að halda að allt verði bara eins og áður? Við erum nú þegar komin inn í ferli sem á aðeins eftir að versna. Var ég ein um að taka eftir að skömmtunarkerfið er farið að taka á sig mynd. Rjómi uppseldur í búðum fyrir páska. Hvenær gerðist það síðast? Ég man þá tíð þegar maður þurfti að vera innundir hjá kaupmanninum til að fá egg fyrir stórhátíðir. Skömmtun var stýrt af ríkinu. Nú á að knésetja Mjólku. Það auðveldar ríkisforsjánni að koma á einokunarkerfi í mjólkuriðnaði. Fleiri fyrirtæki verða send í þrot.

En rjómaskorturinn er aðeins toppurinn á ísjakanum. AGS hefur enn varla opnað munninn. Það mun þó gerast í maí að loknum kosningum. Ríkisstjórn sem hefur ekkert  annað plan en að koma hér á sóvétbúskap og skattleggja allt og alla til fjandans mun aðeins leiða enn meiri hörmungar yfir þjóðina. Fjármálaráðherra sem hugsar í fléttum og skófum hefur sér til ráðgjafar örlagakomma sem telur skatta leysa allan vanda hér á jörðu. Það er ekki að undra að AGS dragi að senda næstu greiðslu af láninu til landsins. Þeir eru nú þegar búnir að ná tangarhaldi á Steingrími J. og co og þeir geta farið með okkur að vild héðan í frá. Tvíeykið Steingrímur J. og Indriði munu sjá til þess að fyrr leiti fjárfestar upp nýjan Madoff en leggja peninga í þann fúla pitt sem hér er að myndast. Jóhanna kærir sig kollótta. Hún veit hvað er að gerast en hún er að komast á aldur og bara sátt við að skilja landið eftir í sömu stöðu og það var þegar hún fyrst hóf áfskipti af stjórnmálum. Ef einhver man svo langt aftur.

Þáttur varðhunda almennings (fréttamiðla)í "gerum eitthvað annað"  ferli þessa máls mun þó ekki gleymast.

Pólsku stelpurnar í páskaboðinu

Gleðilega Páska

Lélegar varphænu og lítið fyrir rigningu, en bæta það upp með karakterstyrk. Sannkallaðir gleðigjafar.

www.dailymail.co.uk

 

Ríkisvaldið

Það er að koma betur í ljós hvernig ríkisforsjáin virkar í reynd. Ríkið er fyrir ríkið. Fjármunir þegnanna eru eyðslufé ríkisins.

Bankakerfið hér er nú að mestu í umsjón ríkisins, Seðlabankinn undir pólitísku kúgunarvaldi forsætisráðherrans og afdankaður framsóknarkommi hefur húsbóndavald í fjármálaráðuneytinu og hirð hans að mestu með próf úr Austri. Valdið er þeirra og það eru peningarnir mínir líka.

Nú þarf ekki lengur að vera með einhvern þykjustunni leik um að skilanefndir starfi sjálfstætt. Ríkisbankinn vill hanga á laununum mínu og kallar á vernd - Seðlabankinn gengur í málið og hringir í mömmu og þar með er lokað fyrir einkaframtakið. Fæti brugðið fyrir kaup MP-fjármögnunar á SPRON til að hindra samkeppni, sem leitt gæti til "óæskilegrar" þjónustu við kúnnann. Mig.

Tími bankastjórabiðstofanna er að renna upp.

Bankakerfi í ríkisforsjá þarf ekki að taka tillit til þjónustunnar. Ef einhver stígur út úr biðröðinni er hann vinsamlegast minntur á gjaldeyrishöftin "því miður peningar eru takmarkaðir og við þurfum að halda uppi velferð". Allt sem ríkið tekur sér fyrir hendur flokkast nú sem velferð, því engin þorir að andmæla velferðinni. Tónlistarhús er velferð, lokun súlustaða er velferð, listamannalaun eru velferð. Aflaheimildir og vinna við álver er hins vegar bruðl og sóun.

Í Bandaríkjunum er Messías að vinna sig inn í svipað kerfi. Ríkið sér um þegnana og veit hvað þeim er fyrir bestu. Þar er nú í smíðum frumvarp sem gefur ríkinu vald til að ráða og reka menn hjá einkafyrirtækjum. Obama hefur komið auga á beinu brautina til ríkisafskipta. Fyrst var fé veitt til bankanna, síðan hófst ófrægingarherferð vegna bónusa sem vitað var að yrðu greiddir af þessum björgunarpökkum og þá var það leikur einn að skella á afturvirkum lögum um 90% skattgreiðslur af bónusfé. Afturvirk lög eru nú lausnarorð Frelsarans. Með afturvirkum lögum ætlar Obama að ráðskast með launaumslög þeirra fyrirtækja sem voru svo óheppin að þiggja aðstoð síðastliðið haust. Aðstoð sem þá var veitt án íþyngjandi skilyrða. Og ofan í kok á þeim skulu þessi lög renna, hvað sem tautar, því ríkið neitar að taka við endurgreiðslum jafnvel þótt bankarnir bjóðist til að greiða vexti af lánunum, eins og björgunarféð hét í haust.

Í Bandaríkjunum eiga menn ekki að venjast slíkum þjösnaskap frá ríkinu- samningar eru gerðir og þeir virtir. Það er rétt að renna upp fyrir viðskiptalífinu þar að "Chicago thuggery" á ekki bara við Al Capone og bannárin heldur er það viðvarandi ástand í borg þar sem nýkjörinn forseti Bandaríkjanna tók út sinn pólitíska þroska. Við, sem erum eldri þekkjum þessar vinnuaðferðir frá fyrri tíð. Þær leiddu til ríkisafskipta í stórum sem smáum málum.

Myndin er að verða nokkuð kunnugleg.

Myndir: Hliðarvagninn - townhall.com                                                

             Al Capone - paranormalknowledge.com

 

SPRON á það skilið

Í meira en 30 ár hef ég verið viðskiptavinur SPRON á Skólavörðustígnum. Einn af mörgum ánægðum viðskiptavinum bankans. Mér var því illa brugðið þegar ég hlustaði á viðskiptaráðherra skella þar í lás og segja upp 200 uppáklæddum starfsmönnum í beinni útsendingu. Ótrúlega ósmekkleg athöfn sem vel hefði mátt bíða til næsta dags.

Eins fannst mér sérkennilegt að vera flutt hreppaflutningum yfir í Kaupþingsbanka. Ekki að mér sé neitt í nöp við Kaupþing, þó ég verði að segja að þeir mættu að ósekju draga úr auglýsingaflæðinu sem dynur á manni meðan beðið er í símanum eftir sambandi við þjónustufulltrúann. En hreppaflutningar ættu að heyra sögunni til. Þessir voru í boði Jóhönnu stýru og Steina stjóra sem þurfti ekki á atkvæðum Reykvíkinga að halda í þetta sinn.

En þegar neyðin er stærst, þá er ....... Fyrir tilstilli MP Fjárfestingasjóðsins gefst  mér nú tækifæri til að ná aftur stjórn á  fjármálum mínum, eiga viðskipti við einkabanka, styðja við endurráðningu minna ágætu SPRON starfsmanna (einhverra í það minnsta) og losna við auglýsingaófögnuðinn í Kaupþingssímkerfinu. Geri aðrir betur. Og auðvitað geta aðrir líka gert betur. Ég skora á ykkur að gera betur.

Skallagrímur hefur ekki gefið neina haldbæra skýringu á því hvers vegna SPRON var sent í gjaldþrot á meðan lánakjör ríkisins í Norðaustur kjördæmi eru slík sem þau eru.