Hlutleysi RÚV!

Annað slagið rís upp umræða um meint hlutleysi RÚV. Undantekningalaust birtist þá Páll Magnússon eða Óðinn fréttastjóri Jónsson kokhraustir og kannast ekki við halla á fréttaflutningi stofnunarinnar. Stofnun þeirra. Og svo sannarlega telja þeir að stofnunin sé þeirra, enda fara þeir með hana sem sína einkaeign. Enginn vafi leikur lengur á pólitískum yfirráðum á RÚV. Ekki eftir "fréttaskúbb" dagsins. Ekki eftir pistil Rásar2 í dægurmálaútvarpinu nú í eftirmiðdag. Stöllurnar Linda Blöndal og Erla S. Ragnarsdóttir fóu þar á kostum þegar þær spiluðu langt mónólog Ólafs F. Magnússonar, þar sem hann bar ýmsar ávirðingar á borgarstjóra og borgarfulltrúann Gísla Martein. Efa ég að þessir fulltrúar Reykvíkinga hafi setið hljóðir á eftir, en áheyrendum var ekki gefinn kostur á að heyra andsvör. Þeir sem sátu undir ávirðingunum fengu ekki sekúndubrot af útsendingartíma dægurmálaútvarpsins til andsvara. Dillandi músík og síðan umræða frá Alþingi, þar sem tekist var á um forkastanlega afgreiðslu fjárlaganefndar á Icesave. Þrír sjálfstæðismenn fengu þar að koma skoðun sinni á framfæri. Lítur nú helst  útfyrir að umræðan frá Alþingi hafi gengið svo nærri þáttastjórnendum að þeir hafi ekki treyst sér til að hlusta á borgarstjóra og Gísla Martein bera af sér ásakanirnar. En hlustendur, sem greiða nauðugir afnotagjöldin, eiga rétt á að fá að hlýða á allar hliðar máls jafnvel þótt það þreyti dagskrárgerðarmenn. Ávirðingar Ólafs þóttu þó það fréttnæmar að þær voru endurfluttar í kvöldfréttatíma og til að tryggja að enginn hafi farið á mis við boðskapinn var valinn kafli sendur út í lok Spegilsins. Sjónvarpið sá svo um að endurflytja hugvekju Ólafs, sem þegar betur er að gáð snéri frekar að "Trio con mezzo" en Sjálfstæðisflokknum. En "sannleiksleitandi áróðursmeistarar RÚV" sáu ekki ástæðu til að leiðrétta það.

Morgunútvarp Rásar 2, sem mér hugnast að mörgu leyti ágætleg, lætur ekki sitt eftir liggja hvað þetta varðar. Enginn sjálfstæðismaður hefur fengið þar inni til að tjá pólitíska skoðun öðruvísi en að Samfylkingin fái umsvifalaust að veita andsvar. Maður á mann eins og það er kallað. Og ég minnist þess ekki að framsóknarmaður eða fulltrúi Hreyfingarinnar hafi fengið að viðra skoðun, jafnvel ekki í debat við Samfylkinguna. Fyrrverandi þingmenn þessara tveggja utangarðsflokka, Bjarni Harðarson og séra Hjálmar Jónsson fengu þó nýlega að koma í þáttinn til að ræða bækur sínar sem báðar eru á ævisögulegum nótum. Hins vegar fá ráðherrar ríkisstjórnarinnar og málpípur þeirra ómælt rými til að bera pólitískan boðskap sinn á þjóðarborðið.

Það fer að læðast að manni grunur að RÚV sé komið í startholurnar vegna sveitastjórnarkosninga næsta vor. Baráttan um borgina er hafin. Línan hefur verið lögð og skal séð til þess að Sjálfstæðisflokkur og Framsókn ruggi ekki hinni strönduðu ríkisskútu.  Í þeirri baráttu hefur einkastöð ríkisstjórnarinnar hlutverki að gegna. Hún á að sjá um þöggun óæskilegra radda í samfélaginu. Dægurmálaútvarpið hefur sýnt sitt andlit, en í þessum efnum lætur sjónvarpið ekki sitt eftir liggja, eins og sjá mátti í kvöld varðandi fréttina af Ólafi F. sem í eina tíð þótti ekki brúklegt fréttaefni nema hann sé að flækjast fyrir sjálfum sér. 

Fyrir utan Ólaf F. hefur RÚV ekkert fréttnæmt séð á vettvangi borgarmála síðan Björk Vilhjálmsdóttir hnaut um sinn eigin bjálka þegar hún reyndi að benda á flísina í Framsóknarflokknum. Í samanburði við Dag B. var Sigmundur Davíð þó ekki nema hálfdrættingur og umræðan þagnaði því jafnskjótt.

Ætli RÚV, útvarp eða sjónvarp, hafi hugmynd um að borgarstjóri Reykjavíkur heitir Hanna Birna Kristjánsdóttir? Ef dæma má af áhugaleysi stofnunarinnar á málefnum borgarinnar hafa fréttirnar ekki enn borist þar inn á borð. Það er breyting frá þeim tíma, þegar R-listinn réði þar ríkjum og fréttamenn RÚV mættu með tannburstann svo þjóðin færi ekki á mis við gullkornin sem þá hrutu af hvers manns vörum.

Fyrir þessa "þjónustu" fáum við að greiða hvort sem okkur líkar betur eða ver. 

 

Mynd 1 og 2: www.ruv.is

Mynd 3: www.dailytelegraph.co.uk

 

Misjafnt hafast mennirnir að

Á meðan hér situr stjórn sem berst gegn vilja þorra þjóðarinnar fyrir inngöngu í Evrópusambandið, nú Evrópuríkið, Þá eru  þeir til sem berjast fyrir útgöngu úr þessu kolkrabbbabandalagi.

Daniel Hannan talar fyrir munn margra. 

"It cannot be repeated too often that recovering our independence from Brussels ought to be a means to an end – the end being a freer, more democratic, more decentralised Britain."

Þetta segir Daniel Hannan og hefur orðið ágætan hljómgrunn meðal þjóðar sinnar. En hér heima berst Samfylkingin fyrir því að við köstum frá okkur sjálfstæðinu, einöngrum okkur frá umheiminum og skríðum undir pilsfald valds sem engum lýtur. Rennum saman við þjóðir sem við eigum ekkert sameiginlegt með annað en að ganga á tveimur fótum.

EB hefur kverkatak á aðildarþjóðum. DH bendir á að Ísland, Noregur, Lichtenstein og Sviss sem öll standa utan Evrópuríkisins eigi meiri viðskipti við EB per haus, en Bretar. Þeir þurfa að bæta sér þessa "sérmeðferð" sambandsins upp með því að hafa þeim mun meira upp úr viðskiptum þjóðir utan sambandsins. Er þetta ekki bara munstrið? Fengjum við ekki viðlíka meðhöndlun ef við höldum okkur ekki á mottunni eftir inngöngu? En þrátt fyrir að meginlandsþjóðirnar sendi Bretum langt nef í viðskiptum, þá þykir þeim sjálfsagt að láta Breta standa undir hlutfallslega hæstum kosnaði (Bretar og Þjóðverjar greiða mest) við rekstur þessa klíkuklúbbs sem Brusselvaldið er.

Það er athyglisvert að Samfylkingin sem hæst galar um lýðræði og lýðræðisást, rekur nú fyrir þinginu frumvarp um "valdið til fólksins" í formi persónukjörs. Þetta er gert á sama tíma og Samfylkingin vill gera sem minnst úr áhrifum íslensku þjóðarinnar á líf sitt og umhverfi. Samfylkingin vill flytja nánast alla lagasetningu og stjórnvaldsákvarðanir til Brussel þar sem hún er í höndum fólks sem enginn hefur kosið.

Er nokkuð undarlegt að maður skilji ekki þá orðræðu sem Samfylkingin býður þjóðinni uppá.

 

Handbragð Hrannars leynir sér ekki

Síðustu daga hefur farið nokkuð fyrir fréttum af villidýraveiðum í Tálkna vestur á fjörðum. Fullhugar í búfjárvarnarfélaginu tóku sig til og sendu frækinn flokk manna til að bjarga blessuðum dýrunum. Björgunin fólst í því að færa það fé sem til náðist í sláturhús og hrekja annað fyrir björg. Nokkrar skepnur komust undan björgunarliðinu og nú hefur ríkisstjórn Íslands sett á stofn þverfaglegan hóp skipaðan sérfræðingum úr þremur ráðuneytum til að finna lausn á þessum brýnasta vanda þjóðarinnar.

Þarna eru eflaust tilkallaðir vísustu menn hver á sínu sviði, en forsprakki hópsins hlýtur að vera The Big Game Hunter sjálfur, Hrannar B Arnarson, sem svo eftirminnilega sló í gegn þegar hann stýrði framkvæmdum á vegum Reykjavíkurborgar. Hann lét sér þá ekki nægja að skylda kattaeigendur til að tilkynna köttum sínum að allt ráp þeirra um íþróttamannvirki borgarinnar væri stranglega bannað, eins og einn samflokksmaður hans lagði til heldur senda Hrannar víkingasveitina eftir villidýrunum. Ballið kostaði tugi þúsunda á hvern kött veiddan og linnti ekki látunum fyrr en fressköttur Illuga Jökulssonar var handsamaður. Hrannar komst þá að því fullkeyptu hvað það er að lenda milli tannanna á raunverulegu villidýri.

Eflaust nýtur Hrannar ekki einungis fulltingis forsætisráðherra í þessari helför heldur líka fyrrum félaga í R-listasamstarfinu, Katrínar menntamálaráðherra sem dyggilega studdi allar aðgerðir borgarinnar gegn þessum loðnu óargadýrum.