Þaggarinn mikli er þagnaður

Hún hefur verið hávær umræðan um hina óstaðfestu frétt Aftonbladsins um líffærastuld Ísraela úr látnum stríðsmönnum Palestínuaraba. Ósk um afskipti ríkisstjórnarinnar af þessum óábyrga fréttaflutningi hefur verið hafnað á grundvelli tjáningarfrelsis. Tjáningarfrelsi sem ekki þótti mikils virði fyrir nokkrum árum þegar birting margumtalaða Múhameðsteikningar var bönnuð í Svíþjóð. Þessi afstaða Svía er hluti hinnar aldagömlu andúðar Vesturlandabúa á gyðingum. Svo langt gengur að tala má um hefð. Ein kynslóð tekur við af annarri. Stundum gerist þetta án þess að viðkomandi hafi átt nokkur samskipti við gyðinga, eins og við sjáum hér á landi. En nýir tímar kalla á ný vinnubrögð og í dag er líffærastuldur hinna "blóðþyrstu" gyðinga ígildi blóðfórna til forna. Og "upplýst" fólk fellur jafn auðveldlega fyrir áróðrinum nú og það gerði á miðöldum.   

 En Svíar eru ekkert einir um að flytja þessa fornu mýtu áfram, öll Evrópa tekur þátt. Gyðingahatur er réttlætt með afmennskun. Með upplognum fréttum sem að endingu eru bornar til baka, samanber fjöldamorðin í Jenin sem aldrei áttu sér stað, fosfórsprengjur á Gaza sem skildu engin merki eftir sig og sviðsetta morðið á drengnum al Dura. Allt fréttir sem fengu ómælt rými í vestrænum fjölmiðlum en þegar þær voru afsannaðar birtust þær aðeins sem neðanmálsgreinar. Það eru ekki bara Svíar og Aftonbladet sem eru sek um að bera út róg, vestrænir fjölmiðlar eru svo sannarlega sekir um að brjóta grundvallar reglur í fréttaflutningi sem felast í að kanna sannleiksgildi frétta áður en þær eru bornar í neytendur. 

 En menn eru ekki alltaf svona reiðubúnir að verja tjáningarfrelsið. Löggjöf ýmissa Evrópulanda leyfir að tjáningarfrelsið sé afnumið þegar hentar. Bretar standa þar framarlega með löggjöf sem leyfir að hægt sé að lögsækja menn í öðrum löndum þótt þeir hafi ekkert brot framið innan lögsögu breska heimsveldisins. Þessi staðreynd varð flestum Íslendingum ljós þegar Jón Ólafsson fór með stríð á hendur Hannesi Gissurarsyni með aðstoð breskra dómstóla. Þar var Hannes dæmdur í gríðarlega fésekt fyrir ummæli sem hann var ekki einu sinni höfundur að. Á Íslandi voru viðbrögð misjöfn, en sumir létu pólitíska fordóma ráða afstöðu sinni líkt og vinstri menn í Evrópu láta  gjarnan friðþægingu við ofbeldisöfl ráða afstöðu sinni til gyðinga.

Um þessa helgi var endanlega þaggað niður í einum helsta listamanni "rógslaganna" bresku.  Khalid Bin Mahfouz lést úr hjartaáfalli á laugardag og er eflaust mörgum létt. Þau eru ófá málin sem hann hefur höfðað á hendur rithöfundum, rannsakendum og bókaforlögum á undanförnum árum. Má segja að þessi maður hafi búið sér bæli í breska dómskerfinu þaðan sem hann sótti alla til saka sem dirfðust að fjalla um auðæfi hans og ráku slóð þeirra til hinna ýmsu hryðjuverkahópa. Skemmst er að minnast tveggja franskra blaðamanna sem árið 2006 neyddust til að biðja þennan "rógstúrista" afsökunar á bók sem þeir rituðu um tengsl hans og fjármögnun við hryðjuverkahópa.

 Bandarískur rithöfundur, Rachel Ehrenfeld fékk á sig dóm í Bretland fyrir bók sína Funding Evil  og var þó bókin aldrei sett í sölu í Bretland og sannanlega aðeins 23 eintök bókarinnar sem rötuðu inn fyrir landsteina breskrar lögsögu. Til verndar borgurum fylkisins setti löggjafarþing NY fylkis snarlega lög sem vernda borga gegn þessum "rógstúrisma". Án þessarar lagasetningar hefði Rachel Ehrenfeld  mátt greiða hinum ofurviðkvæma Sáda $225 þúsund fyrir að dirfast að vekja athygli á umsýslu hans. Höfundar bókarinnar Alms for Jihad fengu að kenna á viðkvæmni þegar Khalid fór í mál við útgefanda bókar þeirrar. Cambridge University Press lagðist í duftið og baðst afsökunar á tilveru sinn. Stórveldið Random House hefur hafnað útgáfu bóka sem fjalla um svipað efni og vitað er að Khalid höfðaði eða hótaði að höfða ekki færri en 36 mál svipaðrar gerðar. Það er því heimshreinsun þegar menn eins Khalid Bin Mahfouz falla loksins fyrir manninum með ljáinn.

En skömmin lifir engu að síður áfram. Skömm þeirra sem tala fjálglega um tjáningarfrelsi en láta engu að síður blekkjast af áróðri öfgamanna eins og ritstjórn Aftonbladets eða láta undan kröfum manna, eins og Khalid Bin Mahfouz, sem gera göfugan málstað að skrípaleik þar sem breska réttarkerfið er haft að leiksoppi.

Það er ekki björguleg staðan fyrir okkur Íslendinga sem nú eigum lífsafkomu okkar og komandi kynslóða undir þessu sama réttarkerfi.

 

 

Mynd: http://www.arabnews.com/2004/08/mah9.jpg

Athugasemdir

[Gunnar Rögnvaldsson, 24.8.2009 kl. 10:17]

Þakka þér kærlega fyrir góðan pistil Ragnhildur.

Málið fer að vandast fyrir okkur. Þegar Múhameðsteikningastyrjöldin geisaði þá sögðust Danir oft vera Íslendingar eða Finnar þegar þeir voru staddir erlendis. En nú er náttúrlega ekki hægt að nota "Íslendinginn" lengur því hann er orðinn að Gyðingi OG hryðju-verkamanni og það að vera Dani er það sama og að vera dauður.

Svo þá eru bara Finnar og Norðmenn eftir. Að vera Svíi mun aldrei koma til greina.

Við endum sennilega öll sem blessaðir Færeyingar

Kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 24.8.2009 kl. 10:18]

Afsakið. Færeyingar ganga heldur ekki í lengdina því þar eru það grindarhvalirnir maður. Ekki má gleyma þeim.

[Ragnhildur Kolka, 24.8.2009 kl. 10:48]

Óþarfi að leita langt yfir skammt. Vestmannaeyjar eru hér við bæjardyrnar og þeir hafa meira að segja sína eigin þjóðhátíð.