Forsjálnin í fyrirrúmi

Hann gerir það ekki endasleppt, náunginn sem fjallað var um á visir.is í gær.   Á þessum síðustu og verstu tímum höfum við orðið vör við að fæstir hafa verið svo forsjálir að sjá fyrir þau áföll sem á okkur hafa dunið. Ekki ber endilega að ásaka fólk fyrir þá vangá í ljósi þess að aðeins þeir sem áttu frumkvæði að og þátt tóku í að stýra falli Íslands gátu séð fyrir hvað í vændum var.

En náunginn sem fjallað var um í frétt á visir.is í gær er undantekningin sem sýnir að með forsjálni má setja undir flesta leka. Girtur belti og axlaböndum tekst hann á við öll hugsanleg "scenarios" sem upp geta koma og er þannig undirbúinn það versta.

Fjölhæfnin leynir sér ekki enda athafnamaður á sviði innflutnings og fjarskipta sem hefði sómt sér vel í félagsskap fyrirmanna á borð við útrásarvíkinga okkar. Eins og þeir lætur hann lög og reglur ekki hefta umsvif sín og viðskiptaveldi hans teygir arma sína vítt um heiminn. Til að hraða tollafgreiðslu á innflutningi sínum og létta álagið á íslensku tollþjónustunni hafði hann komið sér upp eigin aðstöðu til tollskoðunar svo eftirsótt varan kæmist hratt og hindrunarlaust til viðskiptavinanna. Óþarfa tafir og pappírskreddur tollgæslunnar voru honum ekki að skapi enda hafði hann á að skipa vaskri sveit manna í vatnsgöllum sem ávallt voru til þjónustu reiðubúnir.

En þrátt fyrir frumlega hugsun og framtakssemi væri þessi maður varla fréttarinnar virði frekar en aðrir sem að innflutningi standa, ef ekki væri fyrir tonnatakið sem treystir undirstöður starfsemi hans ef svo ólíklega vildi til að tollvesenið gerði athugasemd við innflutningsskýrslur hans. Af einskærri forsjálni, sem ríkið mætti sannarlega taka sér til fyrirmyndar, hefur hann nú tryggt sér fullar tekjur af fataframleiðslu á fatamerkjunum Inmate, Criminal Record og Bastille, sem fanga á Litla Hrauni koma til með að framleiða í staðin fyrir númeraplötuframleiðsluna sem hrundi um leið og bankarnir.

Eflaust var það einskær mannkærleikur sem réði þessari fjárfestingu mannsins, en bágt á ég með að trúa að haft hafi verið með í myndinni að hann þyrfti sjálfur að setjast við saumavélina. En svona er lífið.

C'est la vie.

 

Mynd: www.visir.is