Af framboðsmálum

Það verður augljósara með hverjum degi sem líður hvers vegna Ingibjörg Sólrún Gísladóttir leggur í hverja heimsreisuna á fætur annarri til að reyna að afla framboði Íslands til öryggisráðs SÞ stuðnings. Hún hlýtur að finna samhljóminn. Hvergi annars staðar, nema hugsanlega á samkundum Samfylkingarinnar, er eins mikið talað og eins lítinn árangur að finna. Orð eru ekki dýr á þeim bæ.

Og nú tala ég þvert um betri vitund. ISG stráir gjöfum til allra átta á þessum ferðum sínum.  Gjöfum sem við, af rausnarskap, fáum að borga. Gjafirnar fær hún svo margfalt endurgoldnar komist Ísland í öryggisráðið, því þar eru smáaurarnir ekki taldir þegar að atkvæðagreiðslunum kemur. En kannski má maður bara þakka fyrir að ISG situr í stólnum núna, því með Valgerði þar, hefðum við eflaust orðið að hola SÞ niður á Bakka. Ekki hugnast mér það.

Svo er það spurningin: Hvernig ætlar hún að launa Ólafi Ragnari fyrir allt snattið?