Fyrsti vetrardagur og Ríkið rukkar

Einu sinni varð allt vitlaust þegar ónefndur maður benti á að fólk léti sig ekki vanta þegar eitthvað frítt stæði til boða. Held hann hafi haft meira til síns máls en menn vildu þá viðurkenna. En í dag flykktist fólk í bæinn til að fá sér súpudisk. Kaupmenn og reataurantörar buðu fríja kjötsúpu. Fyrsti vetrardagur spillti ekki fyrir og veðrið lék við borgarbúa.

En það var ekki allt ókeypis í dag jafnvel þótt það væri auglýst. Ég hafði ætlað að skoða ljósmyndasýningu Péturs Thomsen frá því ég heyrði að hann væri að sýna myndir frá framkvæmdum við Kárahnjúkavirkjun í Listasafni Íslands. Sunnudags-mogginn minnti mig á að sýningin stæði enn og að frítt væri inn. Ekki fannst mér það verra og dreif mig af stað. En þegar á safnið kom var ég rukkuð um 500kr. Upphæðin er ekki há en mér fannst ástæða til að benda á að auglýst hefði verið að frítt væri inn.

Í stuttu máli má segja að þar með hafi ég verið negld upp á vegg. Stúlkan í miðasölunni hringdi á skrifstofu safnsins og ég var látin standa fyrir máli mínu. Helst var á dömunni að heyra að ég ætti að hringja á Morgunblaðið og kvarta undan rangfærslu í birtingu. Sjálfri þótti mér eðlilegt að safnið ætti þetta við blaðið. Þetta var ekki góð byrjun á listrænni upplifun. Ég einhenti mér þó í að skoða sýningu Péturs og féll flöt. Ég þekki til verka hans frá fyrri tíð og vissi að í honum byggi snillingur. Nú hefur hann stigið fram og það með trukki. Það er engin leið að nefna eina mynd umfram aðra sem stendur upp úr. Hrátt landslagið er Pétri óendanleg uppspretta myndrænna tilþrifa. Regnblautt moldarflag undir svörtum malarvegg birtist eins og fljótandi gull. Þverhníptur hamraveggur í gangnabotni var svo raunverulegur að ég varð að ganga alveg að myndinni til að fullvissa mig um að þetta væri ljósmynd. Pétur fangar auðnina, hrikaleika náttúrunnar og manninn í smæð sinni í myndum sínum. Þetta er ógleymanleg sýning eða eins og ungur maður, sem ég rakst á þarna, sagði: ÓóóTRÚLEGA FLOTT. Ungt fólk kann að koma orðum að því.

Frammi í andyrinu rakst ég aftur á hinn dygga innheimtumann hins opinbera, missti löngun til að dvelja lengur í sjoppunni og gekk niður í bæ, þar sem ég gat lesið Vb frítt yfir kaffibolla. Fyrsti vetrardagur 2010 og aðþrengt einkaframtakið tók að sér gestgjafahlutverk dagsins.

Viðbót 26_10_2010: Þegar upphafleg færsla fór inn var ekki boðið að setja inn myndir. Því hefur greinilega verið kippt í lag núna og vona ég að Pétur fyrirgefi mér uppátækið.

Pétur Thomsen á Kárahnjúkum