Kristin trú á ekki upp á dekk í ESB

Tuttugu og einn lést í bílasprengingu sem sprakk í Alexandríu eftir messu á aðfangadag. Á fimmta tug særðust. Öfgafullir múslímar stóðu fyrir árásinni. Á Evrópuvaktinni má lesa fyrirsögnina "Reiði magnast í Evrópu vegna árása á kristna í Alexandríu". Viðbrögðin eru að Sarkozy Frakklandsforseti sendir mótmæli til Mubaraks og hinn ítalski Frattini skorar á kollega sína í ESB til að snúast gegn árásum á kristna í Egyptalandi. 

En er líklegt að ESB geri eitthvað í málinu? Ekki ef marka má frétt í The Guardian á Þorláksmessu. Sami Frattini hafði þá gert kröfu um að ESB dragi til baka þrjár milljónir eintaka dagbóka sem sendar höfðu verið til skólabarna vítt og breitt í sambandinu. Dagbækur sem eru lítt dulbúnir áróðursbæklingar, þ.s. kynnt eru öll helstu trúarbrögð heims nema kristni. Helgidagar múslima, Sikha, Hindúa og kínverskir hátíðisdagar eru dyggilega tíundaðir, en hvergi er minnst á Jól eða aðra helgidaga kristinna. Trúarbrögðin sem flest lönd sambandsins hafa þó gert að sínum.   Það er ágætt fyrir okkur að kynnast hvernig hlutirnir eru unnir í ESB og fnykinn leggur af þessu dagbókarmáli. Gott að vera viðbúin þegar sambandið hefur hina "hlutlausu" kynningu sína á eigin ágæti, því að þrátt fyrir kröftug mótmæli frá Ítölum og Pólverjum, sem samanlagt telja um 100 milljónir manna (20% ESB), ætlar sambandið ekki að gera neitt í málinu. Kostnaður við útgáfu var meira en 5 milljónir evra sem talsmaður ESB segir vera kynningarrit fyrir unga ESB neytendur. Svo þeir viti um hvað valið snýst. Má eiginlega segja að trúfrelsið sé afnumið þegar valið snýst ekki lengur um að fá að vera kristinn heldur snýst það um öll önnur trúarbrögð heimsins þar með talda trúna á loftslagsbreytingar. Sambandið lofar þó að bæta úr þessari yfirsjón við næstu prentun.

 

Vel haldið mannréttindaráð

Eitt af betri atriðum áramótaskaupsins var ritskoðaður jólasálmur barnanna í boði mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar. Boðskapur ráðsins á góðan hljómgrunn meðal leikskólakennara, en andspyrna almennra borgara hefur eitthvað verið að þvælast fyrir. Dyggur stuðningur ESB, þegar þar að kemur, mun auðvelda ráðinu "mannréttindabaráttu" sína.

Mynd: www.rvk.is

 

Athugasemdir

[Haraldur Baldursson, 6.1.2011 kl. 13:21]

Það er svo merkilegt hveru dofin við erum í vesturheimi. Samfélög okkar eru byggð á kristnum gildum og það er mjög sterk vitund um hvað er rétt og rangt...byggt á þessum gildum.
Á sama tíma ætlum við að gefa öðrum trúarbrögðum frelsi, en án ábyrgðar.
Það er valkostur að taka upp Sharia lög, en þá verðum við einfaldlega að gefa eftir í gildismati okkar. Það þarf vitanlega auk þess að gefa ýmislegt annað eftir, eins og rétt kvenna....þetta er valkostur, bara ekki sérlega freistandi valkostur.
Verði hins vegar ekki staðið fastar á gildum samfélaga okkar, munum við hafa minna um að velja og allt það sem við höfum þróað með okkur í samskiptum og heimssýn, mun láta undan.

Með þessu er ég ALLS EKKI að segja að ég vilji ekki viðhalda trúfrelsi, kannski frekar að árétta að það þarf líka að koma til trú-ábyrgð, vigtuð út frá ríkjandi gildum samfélags okkar....kristnum gildum.

[Ragnhildur Kolka, 6.1.2011 kl. 20:16]

Þakka þér Haraldur fyrir þessa fínu athugasemd.

Andvaraleysi einkennir okkar tíma. Trúfrelsi er tekið sem sjálfsagður hlutur á Vesturlöndum, en frelsið er túlkað með mismunandi hætti eftir því hver trúarbrögðin eru. Nýlega kvartaði biskup á Englandi undan því að það hallaði á hlutleysið hjá dómstólum landsins þegar kristnir ættu í hlut.

Baráttukonan Oriana Fallaci fann fyrir því á eigin skinni að trúfrelsishugtakið hafði tekið á sig undarlega mynd í Evrópu. Síðustu ár ævi sinnar var hún landflótta vegna þess að ríkisstjórn hennar eigin föðurlands treysti sér ekki til að verja hana gegn ásökunum um hatursáróðurs og framsalskröfum annars ríkis, þegar hún var einfaldlega að verja trúfrelsi landa sinna.

Trúfrelsi er aðeins mögulegt í okkar menningarheimi ef umburðarlyndi ríkir. En hið undarlega er að mál hafa þróast á þann veg að minnihlutahópar hafa fengið vægi langt umfram það sem meirihlutinn hefur. Þannig hafa kristnir nánast verið gerðir réttlausir. Sama má segja um hvíta og er síðasta dæmið þar um að nú hefur dómsmálaráðuneyti Bandaríkjanna orðið uppvíst að því að loka augunum fyrir brotum gegn hvítum kjósendum á sama tíma og minnihlutahópar (svartir, mexíkóskir) fá sérstaka þjónustu ef kvikna grunur um misrétti.

Þegar svo er komið er ekki lengur um jafnræði borgarannar að ræða, hvað þá heldur mannréttindi. ESB fetar einnig þessa braut.