ómynnishegrinn

Pútin hefur engu gleymt.

Hvað með Evrópubúa?

Kraftaverkið í Qom (Teheran og London)

Jarðskjálfti, upp á 5.9 á Richter, skók írönsku borgina Qom í dag. Þetta væri nú varla til að minnast á ef ekki fyrir að í uppsiglingu er að þetta verði, í framtíðinni, einn af þremur heilögustu stöðum múslima í heiminum. Fyrir aðeins tveimur dögum háði stór ajatollinn Fazel Lankarani eitt af þremur dauðastríðum sínum í Qom - hin voru háð í Teheran og London. Slíkra kraftaverka ber að minnast.

Sú staðreynd að líkið dagaði uppi í London er að öllum líkindum ástæða þessa fjölþætta helstríðs - því eflaust eiga ráðamenn í Íran erfitt með að útskýra fyrir almúganum að þeir þurfi að leita á náðir svínslegra trúvillinga  til að sinna sínum sjúku.

Deja vu hefur verið í umræðunni undanfarið - þessi uppákoma minnir um margt á gömlu góðu dagana, þegar Rússar áttu hug hinna saklausu sála á Vesturlöndum - Þá var hægt að setja svona vitleysu fram í fullri alvöru og samt geta treyst á fylgispekt.

Nema ég sé að misskilja þetta allt og nái bara ekki upp í kraftaverkið - eða er þetta partur af Feneyja tvíæringnum - yfirnáttúrulegur dauðdagi - þá bíðum við bara þar til sendinefndin kemur heim og útskýrir listaverkið fyrir okkur.

 

 

BBC í bobba

“There is a tendency to 'group think’ with too many staff inhabiting a shared space and comfort zone.”

 Þessi umsögn minnir óneitanlega á viðtal sem Morgunblaðið tók við Hildi Bjarnadóttur fréttamann á RÚV við starfslok. Skemmtilega hreinskilið viðtal þar sem Hildur staðfesti að inni á fréttastofunni hefðu menn bara hjúfrað sig saman í einsemd og tekið sér sjálfdæmi um hvað og hvernig fréttir væru matreiddar. Til að það geti gengið upp þurfa menn líka að vera einróma. Með ummælum sínum staðfesti Hildur að allt sem hægri menn í stjórnmalum á Íslandi hafa sagt um slagsíðuna hjá Ríkisútvarpinu var rétt.

Umsögnin hér að ofan er niðurstaða skýrslu nefndar sem fjallar um hlutdrægni hjá hinni "virtu" fréttastofu BBC. Fyrst BBC féll í gryfjuna gætu þá ekki smáseiðin gert það líka.  Hér hafa menn lengi barið sér á brjóst og borið við frelsi fréttamanna.

Eru íslenskir fréttamenn staðfastari en þeir bresku?

Matur, menning og morð

 Sá um daginn að til stæði að halda matar og menningarkvöl í félagskapnum Ísland Palestína. Þetta er virkur hópur einstaklinga sem styður baráttu palestínskra araba gegn Ísrael. Félagið kemur ómenguðum áróðri araba á framfæri hér á Íslandi og nýtur til þess dyggs stuðnings fjölmiðla og þá einkum RÚV, sem hefur tekið sér stöðu í málinu. Sveinn Helgason, hinn ágæti útvarpsmaður, lét ekki sitt eftir liggja með að koma auglýsingu ÍP á framfæri með ítarlegu viðtali við tvo aðstandendur „menningarhátíðarinnar" í morgunútvarpinu nú í vikunni. Fróðlegt væri að vita hver þátttakan hafi verið í þessari samkundu og hverjir létu sjá sig, en hafi fréttamiðlar okkar komið fréttum af samkundunni á framfæri hefur hún farið framhjá mér. Morgunblaðið á þó eflaust eftir að birta okkur myndir úr veislunni á hinni ómetanlegu fréttasíðu, Fólk í fréttum.

Með hliðsjón af því að Hamas hefur verið að „taka til" á Gaza þessa dagana og hent óæskilegu „rusli", eins og liðsmönnum Fatah fram af húsþökum, þ.e. þeim sem ekki voru skotnir á staðnum eða hengdir og hálshoggnir gæti verið áhugavert fyrir þá sem lítt þekkja til „menningarmála" þessara þjóðar að vita hver afstaða skipuleggjenda hátiðarinnar er til innanríkismála palestínsku þóðarinnar og hvers vegna Íslendingar ættu að sækja „menningarsamkundur" henni tengdar.

Ég læt fylgja hér með mynd frá vegabréfseftirlitinu í Rafah eins og það er mannað þessa dagana. Við ættum að senda forsetafrúna okkar, Dorrit Moussaieff, til að segja þeim til syndanna þarna suður frá, því fáir Íslendingar kunna betur til þeirra verka en einmitt hún.

another one bites the dust

Jú, víst saxast á þá.

Það saxast á

Í síðustu viku var enn einn starfsmaður Sameinuðu þjóðanna fundinn sekur í New York fyrir að beina viðskiptum (að andvirði $100 milljónum) til kunningja síns og þyggja drjúgar mútur fyrir. Stafsmaðurinn, Sanjaya Bahel sem var yfimaður hjá innkaupadeild SÞ, á yfir höfði sér 30 ára fangelsi mun ekki ganga laus á meðan beðið er ákvörðunar um refsingu. Dómarar í New Yorkborg eru nefnilega orðnir þreyttir á að sjá eftir SÞ gangsterunum úr landi þegar til á að taka. En þannig hvarf hinn æruverðugi Benon Sevan til síns heima þegar hitna tók undir honum í tengslum við Olía-fyrir-mat hneykslið, þrátt fyri loforð Kofi Anans um annað. Nú hefur ákæra verið lögð fram á hendur Sevan og munu dómskerfið bandaríska taka móti honum opnum örmum láti hann sjá sig þar aftur. Inn í þau málaferli fléttast mágur Boutros Boutros-Ghali, sem sá um að ferja peninga frá Saddam til Sevans. Þeir eru ekki beinlínis sjanghæjaðir úr Hafnarstrætinu sendlarnir hjá SÞ. Síðastliðinn marsmánuð féll dómur í máli Vladimir Kuznetsov, yfirmanni fjárreiðudeildar alsherjarþingsins, fyrir þátttöku í peningaþvætti á undirborðsgreiðslum sem annar góðkunning sá um að innheimta. Sá hét Alexander Yakovlev sem einnig vann við innkaupadeildinni og situr nú inn og bíður þess að fullmannað verði við spilaborðið. Mannlegi vinkillinn í þeirra máli er að báðir nefndu „off-shore“ fyrirtæki sín eftir börnum sínum. Siðblinda kann sér engin mörk. Síðasta sumar var suður-kóreaski kaupsýslumaðurinn Tongsun Park dæmdur fyrir að hafa milligöngu um mútuburð á starfsmenn SÞ fyrir hönd Saddams Hussein. Í vitnisburði fyrir rétti var lýst hvernig peningflutningurinn fór fram, en peningum var troðið í innkaupapoka og skjalatöskur, en auk þess sokka og nærföt þegar pokana þraut. Park ferjaði, fyrir vin sinn Saddam, ávísun upp á $988.885 til eins af æðstu og lífseigustu mönnum innan SÞ, Maurice nokkurs Strong. Engin skýring hefur fengist á ávísuninni. Auk þess að hjálpa vini sínum um þessa milljón, sá Park um að greiða húsaleigu og önnur gjöld af skrifstofu Strong í NY. Stjúpdóttir Strong sem vann á skrifstofunni sá um að höndla með þessi viðskipti.  Það þykir ekki tiltökumál á Íslandi að menn hafi stjúpdætur sínar í vinnu, en samkvæmt reglum SÞ er það bannað. Rétt eins og það er bannað að hafa ástkonur sínar sem undirmenn á skrifstofunni. Siðfræðiráðgjafinn Ad Melkert, sem hafði yfirumsjón með að leiða Paul Wolfowitz í gildruna, sem varð honum að falli hjá Alþjóðabankanum, er skjólstæðingur Strong. Melkert var launað fyrir viðvikið með því að hafa umsjón með Þróunarverkefni SÞ í Norður-Kóreu. Nú hefur orðið uppvíst um stókostlegt peningamisferli í tengslum við þetta verkefni. Lofað er rannsókn á málinu, en allt sem skeði var að þyrlað var upp ryki í Alþjóðabankanum.  Strong er einn áhrifamesti baktjaldamakkarinn sem um getur í sögu SÞ; hefur staðið við öxlina á öllum aðalriturunum allar götur frá kosningu U Thant í stólinn. Pedro Sanjuan, gamall starfsmaður Bandaríkjanna hjá SÞ, heldur því fram að með U Thant hafi spillingin haldið innreið sína í SÞ og fari síversnandi.  Það verður fróðlegt að fylgjast með því hver flytur næst inn í Sing Sing.

... leitar náttúran út um síðir

Peningar! Völd! Kynlíf! Hvað er það sem knýr heiminn áfram? Ætli það sé ekki sitt lítið af hverju. Rétttrúnaðarpólitíkin hefur þó kastað rekunum yfir  þarfir og þrár kynlífsins og flest flokkast nú sem klám. Ég varð því ekki lítið hissa þegar ég  vaknaði í gær með kynlífskvak allt í kringum mig. Og ekki bara frá femíinistum, sem slegið hafa eign sinni á umræðuna, heldur líka frá ótíndum sjónvarpmönnum, blaðasnápum og bloggurum. Loftið titrar af eftirvæntingu og spennu. Loksins eitthvað bitastætt.  Hver fréttin rekur aðra um þessa óáranin sem viðhaldið hefur mannkyninu í hundruð þúsundir ára, ef ekki milljónir. Fyrst er að telja “hneykslið” á fjöllum. Upplýst hefur verið að konur hafi orðið fyrir kynferðislegri áreitni á vinnustað. Hvar? Jú auðvitað á Kárahnjúkum. Hvergi annars staðar á Íslandi er jarðvegurinn fyrir hneykslanlegt athæfi jafn frjósamur. Kynjahlutföll um það bil 95:5 og villt náttúran allt í kring. Spurning hvort Impreglio hafi ekki átt að vera skylt að afhenda skírlífisbelti strax við undirritun ráðningarsamnings. Hvers vegna það kemur fólki á óvart að klappað sé á einhverja kvenmannsbossa, svona í framhjá hlaupi, kemur mér hins vegar á óvart, enda á þeim aldri að muna slík bossabrek áður en þau voru særð úr íslenka karlpeningnum. Ótrúlegt samt, að ekki hafi hvarflað að þeim konum, sem um þessi störf sóttu, að karlar sem taka sér fyrir hendur að nauðga náttúrinn, láti staðar numið þar. En þar sem engar kærur hafa verið lagðar fram verður að líta svo á að annað hvort hafi ekkert gerst eða allt farið fram með einróma samþykkt. Eða eins og Sóley Tómasdóttir orðaði það svo skemmtilega á blogginu sínu “að konur nú hafa kynhvöt sem þær megi ráðstafa að vild”. Þetta eru orð í tíma töluð. Og ekki er allt búið. Hótel Saga (eða hvað Bændahöllin heitir núna) hefur þurft að reiða fram milljónir í skaðabætur fyrir ósæmilega viðskiptahætti – eftir skírlífisstorminn sem óð yfir landið síðastliðinn febrúarmánuð þegar nokkrir buisnessmenn, úr ónefnanlegum iðnaði, ætluðu að líta hér við. Látum vera að femínistar, kirkjan og pífumprýdd ritstjórn Morgunblaðsins hafi misst jarðtenginguna um sinn. Það er nú reyndar engin nýlunda. En að borgarstjórn Reykjavíkur álykti gegn erlendum ferðamönnum, sem gera vildu hér stutt stop, það tekur út yfir allan þjófabálk. Skynhelgin hjá þessari þjóð, sem reglulega er í heimspressunni vegna óhaminnar unglingadrykkju eða vegna lauslætis kvenþjóðarinnar, ríður ekki við einteyming. Viljum við ekkert vita af kynlífi eða klámi. Hvernig má þá útskýra að gæðaritið Ísafold er uppselt á öllum útsölustöðum. Hvers vegna? Jú, vegna þess að lífið er orðið svo “deadly dull” fyrir obbann af íbúum þessa lands að þá þyrstir í smá broddborgara svita. Á bakvið býr hins vegar tilraun til að berja bæjarstjórann í Kópavogi í gólfið, líkt og tókst svo snilldarlega með Vilhjálm Þ í vetur. Feillinn liggur í, að enn rennur blóð í æðum Gunnars I, svo þetta mun taka eitthvað lengri tíma. En ekki skortir á aðdráttaraflið orðanna –Goldfinger!! Vændi!! Mansal!! – Menn eru ekki í vanda með að lýsa ósómanum. Silja Bára Ómarsdóttir fullyrti í Í vikulokin í gær að lögbrot séu framin á Goldfinger. Ekki að hugsanleg lögbrot séu framin þar. Nei, þau eru framin þar. Svona fullyrðing kallar ekki á rökfærslu eða sönnunarbyrði að hennar mati. Það þarf aðeins að varpa henni fram og þá er hún orðin að viðmiði. Þjóð veit þá tveir vita. Þetta með leiðann er ekki bara gripið úr tómu loftinu. Frétt í dönskum blöðum lýsir vanda danskra karla og geta má sér til að vandinn eigi við fleiri. En sífellt fleiri karlar leita nú til læknis í Danmörku vegna löngunarleysis til spúsu sinnar. Þetta gerist þrátt fyrir Viagra og öll tækin og tólin sem sérverslanir með hjálpartæki hafa á boðstólum. Jafnréttið virðist hafa gefið körlum kvenlega kvilla, svo sem, höfuðverk. Ekki björguleg bítti það.  Það skyldi þó ekki vera að síðastu von mannkyns til að viðhalda sér verði, í framtíðinni, að finna á virkjanasvæðum í óbyggðum Íslands.