Hetjudáðir ráðherra, vænisýki borgarstjóra og opinberun ársins.

Fjölmiðlar fóru víða í dag og komu stundum á óvart. Ég kemst auðvitað ekki hjá að nefna fyrst grein sem ég fékk birta í Morgunblaðinu um skipulagsmál. Málefni sem ég tel að eigi að vera uppi á borðum en ekki í laumuáætlun borgaryfirvalda með bakröddum Húsafriðunarnefndar. Það er óásættanlegt að fámenn klíka laumi fortíðardraumum sínum upp á borgarbúa, sem síðan eiga að borga brúsann. Venjulegt fólk er löngu hætt að reka erindi sín í miðbæ Reykjavíkur, því hann hefur verið frátekinn fyrir túrista og lattelepjur. Hvenær næturlífinu verður úrhýst * er bara spursmál um tíma.

En MBL kom víðar við. Þar mátti t.d. líka sjá snotra litla frétt um hetjulega yfirlýsingu utanríkisráðherrans okkar á vef ráðuneytisins. Fréttin er í stærstum dráttum sú sama og kappinn Össur andaði yfir íslenska þjóð í sjónvarpsfréttum í gærkvöldi. Össur hvetur kínversk stjórnvöld til að sleppa Liu Xiaobo, handhafa friðarverðlauna Nóbels úr haldi. Einhvern veginn stóð ég í þeirri trú að hafi menn þörf fyrir að koma vilja sínum á framfæri þá gerðu þeir það best við þann sem málið varðar. Hvaða erindi þessi yfirlýsing átti við sjónvarpsáheyrendur, en ekki kínversku delegasjóninni á Melunum, er ofar mínum skilningi. Nú stendur líklega upp á íslenska þjóð að bera boð keisarans áfram. 

Pressan flutti enn eina fréttina af Fés-síðu borgarstjórans. Hann er úrvinda af vænisýki og telur "valdamikla menn hugsa sér þegjandi þörfina". Fés-gælur allar nætur eru greinilega ekki að gera honum neitt gott og það væri góðverk ef einhver laumaði því að borgarstjóra að andlegt heilbrigði á mikið undir nægum nætursvefni komið. Jón Gnarr kom fullfrískur til starfans og hefur aðeins setið í 4 mánuði, jafnvel Ólafur F. hafði meira úthald.

Stöð2 var með ágæta úttekt á greiðsluvanda heimilanna og hugsanlegum lausnum þar á. Ríkisstjórnin er nú að íhuga að velta þeim vanda yfir á skattgreiðendur og lífeyrisþega. Líklega endar bagginn þá bara á baki lífeyrisþeganna þegar skattgreiðendurnir verða allir farnir til Noregs. 

En smellur ársins er í mínum huga grein Jóns Trausta á dv.is. Það var ákveðin hvíld í því að fá frið fyrir síendurteknum níðgreinum hans um Davíð, Bjarna og Sjálfstæðisflokkinn. Í dag tók hann upp hanskann fyrir karlpening þessarar þjóðar, þegar hann benti á augljósa afturför jafnréttisbaráttunnar. Nú hafi konur gengið inn í það hlutverk karla sem þær hafa gagnrýnt hvað mest, þ.e. að afnema rétt þeirra til orðs og æðis. Ljótustu skammaryrðin sem nú heyrast eru: "eintóna kór karla" (eignað Svandísi Svavars) og oftast er litarháttur þeirra látinn fylgja með. PaulOskar bætir um betur og lúskrar á óvinum sínum með bareflinu "hvítir karlar í jakkafötum"  og er þá álíka vígalegur og þær vinkonur Þorgerður Katrín, Ingibjörg Sólrún og Svandís, þegar þær eru upp á sitt besta. Og Jón Trausti opinberar leynda trúhneigð þegar hann minnir á boðskap Jesú (til vonar og vara Kants ef lesendur deila ekki með honum trúarhita) um að gera ekki öðrum það sem þeir vilja ekki að aðrir geri þeim. Góð ádrepa og þörf og ég sé JT í alveg nýju ljósi. 

Það verður að segjast að þessi pistill JT kom mér rækilega á óvart, "Made my day" eins og sumir mundu segja.

*Viðbót 13. okt:    Var varla búin að sleppa orðinu þegar borgarstjóri tekur fyrsta skrefið í sterilíseringu miðborgarinnar.